صبح که چشمامو باز میکنم، شوهرم داره میره سرکار، باهام خدافظی میکنه و بار اولی نیست که دلم میخواد نره.
دلم یهو پر میکشه مثلا خونه‌ی خاله‌م باشم یا خونه‌ی یکی از فامیل و بستگان. بعد صبح که پا میشم بساط صبحانه آماده باشه، همه باشن، پسرم که بیدار شد بره پیش اونا و من توی تخت بمونم برای خودم، بعد هروقت دلم خواست برم پیششون.
دلم واقعا یکم شلوغی میخواد، مهمونی میخواد، مسافرت میخواد، البته اینکه در دوران قشنگ پریودی هم هستم بی تاثیر نیست در این دلتنگی.
چی شد که اینقدر زود مهمونیا، دورهمیا، مسافرتا، پیش هم بودنا، تموم شد.
چی شد که آدما روز به روز بیشتر از هم فاصله گرفتن.
دلم میخواد برم یه جایی، یه قلمبه آدم باشه، انقد حرف بزنند که سردرد بگیرم!
دلم گاهی برای خودم و پسرک خیلی میگیره. بیشتر برای پسرم 😥

پ ن: امروز حالم خوب بود مثلا، اومدم بنویسم دیدم اشکم راه افتاد. ما زنها چمونه 🥹

دنیا یه فامیل خوب بهم بدهکاره💔🥹

من پنج تا دایی دارم و یه دونه خاله
سه تا عمه و یه عمو
اما شاید باور نکنی چند ساله که خونه هیچ کدوم نرفتم نه اینکه من نخوام نه
رفتارشون و کارهاشون دیگه جوری بود که یعنی نیاین
نه دعوتی نه دورهمی
خدا همه پدر و مادرا رو حفظ کنه
فقط خونه پدرم هست که با روی باز استقبال می‌کنند و دیگه هیچ
حتی مادرشوهرم هم دو ماه یا سه ماه یکبار مارو دعوت می‌کنه
پس بدون تنها نیستی
نه بیرون رفتنی نه مسافرتی
بازم شکر خدا

من برعکس شما با فامیل مادرم که ده ساله نمیبینمشون و رفت اومد ندارم اما تو یه ساختمون با مادرشوهر م و جاریم میسینیم بیست چهاری خونه من ثلپن و مدام سرم شلوغه خسته شدم ازاین شلوغی اونم با آدم شوهرای پست دورو

چقدر تو مثل منی🥺
واقعا چیشد ؟!! چقدر سفر و تفریح و دورهمی داشتیم ،شبی نبود خاله هامو و دخترخالمو نبینم .حالا دیگه چقدر دوریم.
چقدر دوست دارم دورمون همش شلوغ باشه بگیم بخندیم و شوخی کنیم بازی کنیم.یادش بخیر اون روزا...
واقعا دلم واسه آینده بچه های تنهامون میسوزه😔

دقیقا منم همیشه تنهام دلم شلوغی میخواد انقد دوس دارم بقیه میرن مهمونی اینور اونور ما فقط هفته ای یبار بعد شام میریم خونه مادر شوهرم وسلام

من دلم میخواست فامیلام توی عروسیم باشن. توی قشنگترین شب زندگیم. حرومزاده ها کرونا رو بهونه کردن نیومدن. از حسادتشون. اونوقت فامیلای شوهرم همشون بودن. منو با یه عمر سرکوفت تنها گذاشتن. منم دلم نسبت بهشون سنگ شده. بمیرن هم برام مهم نیست. عروسی تک تکشون رفتم کلی شادی کردم.‌هر کسی لیاقت خوبی کردن نداره.‌من خودم ادم اجتماعی هستم. با جمع بودنو دوست دارم. ولی الان تنهایی و افسردگی رو ترجیح میدم به بودن با کثافتهای حسود رذل

من از شلوغی بیزارم بسکه ادم بی مصرف میاد و میره خونمون عین کاروانسرا هست هی باید بپزی بشوری براشون خوشبحال هر کی تنهاست 😪

تا وقتی مجرد بودم دلم شوهری میخواسن که همش باهاش برم دورهمی دوستانه و فامیلی چون خودمون زیاد رفت و امد نداشتیم کم بود فامیل و دوستی هم نداشتیم . به لطف شوهرم از بعد ازدواج تمام وفت حسرت. روزای مجردیمو همون دورهمی کم رو مبخورم. انقد که ادم به دوره و نمیزاره با کسی رفت وامد کنم. اگر بیاد به زور میاد و عین برج زهرمار قیافخ میگیره و به فامیل و خانوادم بی احترامی میکنه. بخدا تنها تفریحم همبن هفته ای یبار تنها بیام خونه مامانم ۴ ۵ ساعت بمونم تنها برگردم همینه ... خدای محمد شاهده چقد حسرت دورهمی شادی محبت و صفا و صمیمیت و داشتن عشق رو میخورم