دوستان من یک دختر دوماهه دارم یک پسر۴سالونیم شوهرم از۶صبح تا۱۱شب سرکاره خانوادم هم شهردیگه ای هستن دست تنهام دخترم هم رفلاکس وکولیک داره اذیته چندوقت پیش رفتیم تولدی سرماخوردیم خیلیییی اذیت شدیم تاخوب شدیم دخترم هم گرفت خیلی اذیت بود یک مدته خیلی ب پسرم سخت میگیرم ک مواظب باشه سرمانخوره باماسک میفرستمش کلاس زبان میرفت کلاس ژیمناستیک دیگه نذاشتم بره اگ ندونم بچه ای مریضه یاسالمه نمی‌ذارم باش بازی کنه باماسک میبرمش توی جای شلوغ ترس مریض شدنمون بهم استرس میده بعضی وقتا همکاری نکنه دعواش میکنه بنظرتون چکنم آروم تربشم

خیلی سخته تنهایی
من همه ی ایناروتجربه کردم والان یه آدم افسردم که هزارمدل قرص می خورم

چقدرمنی

منم سر همین مریض شدن بچه مو کلاس ژیمناستیک نفرستادم پسر کوچیکم هشت ماهشه زود ب زودم مریض میشه موندم بعد عید دخترمو بفرستم کلاس تا هواش عوض شه پسرمم کم کم بدنش قوی تر میشه اینکه الان ک بچه کوچیکه رعایت می‌کنی خیلی خوبه خواه و ناخواه بچه بزرگ تر یکم اذیت میشه تا ب شرایط عادت کنه

مراعات میکنی کاردرستی هستش. هم نوزاد داری هم بچه ی دیگه و بعد خودتون اسیب می‌بینید، میگذره این روزا

عزیزم منم یه چهارسال و نیم پسر با یه دوقلو دختر دست تنها تنها همسرم میاد انقد خسته که نگو دیگه هیچی ما همش تو خونه ایم تابستون میرفتیم بیرون الان از ترس مریضی سرما خوردگی حتی با خواهرمم که بچه مدرسه ای داره رفت و امد نمیکنم خیلی کم کم پارسال پسرش مریض بود اومد خونمون طاها مریض شد بیست روز قشنگ افتاد ده تا. دکتر متخصص بردم خوب نشد یه شب بردم عمومی بیمارستان سینا اراک گفت انفولانزا گرفته یه کپسول داد گفت حل کن بریز داخل اب بخوره انگار اب رو اتیش جرات نداریم جایی بریم بخدا در خصوص کلاس نوشتن من تابستون مینویسم الان فصل مریضی نمیتویسم

دست تنها بودن خیلی سخته. ولی میگذرع منم دست تنها بچه هام بزرگ کردم دختر 2سالم و پسر بدنیا اومدم. فقط بدون مبگذره من با تمام سختباش شکر خدا شکر خدا دوسالش گذشت خیلی سبک تر شدم. همش مال کمبود محبته که ایطور شدیه و سر پسرت خالی میکنی مریضی و اینت بهونه س. ادم با بچه دوم خیلی زندگیش تغییر میکنه حتی بزار انشاللله بزرگ تر بشن دخترت 2سالش بشع حتی ادم نزدیکی کردن هم بزاش سخت میشه. بنظر من بخای پسرت بزار مهد چند ساات پیشت نباشه بعدش بیاد بهتر میشی. ..... شایدم اشتباه بگم ولی من خودم کمبود توجه و محبت ایطورم کرد الان فقط وفقژ پشیمونی برامه کاش اینکار میکردم. کاش با دختذم که اون موقع سه سالش بود بازی زیاد میکردم. میخندیدم. ایقد زندگی بزام سخت بود خنده ام یادم رفته الان بزور میخندم. من همه مسیولیت زندگی رو دوش خودم بود حتی خرید کردن. شوهرم ماهی هفت روز ده روز خونه بود.

هیچی بیخیال باش
اتفاقا با اینکارها بیشتر مریضی را جذب میکنید انقدر ک درگیرش هستی
هم خودتو وسواسی میکنی هم بچه ت رو

ممنونم بابت همدلی هاتون ونظراتون

شغل همسرت چیه