مدام فکر میکنم برا دخترم تو هر زمینه ای کم گذاشتم فک میکنم اصلا در حقش مادری نمیکنم و خیلی بیشتر از اینا باید براش انجام بدم یه عذاب وجدان بدی از همون اوایل بدنیا اومدنش باهام همراهه خصوصا اگه اطرافیان چیزی درباره دخترم بگن فک میکنم اصلا براش مادر خوب و کاملی نیست،وقتی بقیه مامانا میگن با بچه اصلا به کارامون نمیرسیم و نمیتونیم غذا بپزیم با خودم میگم نکنه که من هر روز دو وعده غذا رو میپزم و خونمم همیشه مثل قبل از بچه تمیزه کارم اشتباهه و باید غذا نپزم و بذارم خونم کثیف باشه و بیشتر با بچم باشم،دارم دیوونه میشم از هجوم این افکار مزاحم🥺🥺

طبیعیه عزیزم منم از این فکرا دارم
و این یعنی تو بهترین مامانی
ب خودت افتخار کن ک ب همه چیت میرسی
خونه ی نامرتب و غذا درست نکردن معنیش خوب بچه داری کردن نیس

منم که غذا نمیپزم دائم و خونمون بازارشامه کلا دور وور دخترمم همین حسو دارم
بااینکه کل وقتمو میزارم براش بازم همین فکرو دارم نمیدونم چرا

بیخیال بابا این افکار چیه بچه همین که سیرش کنی و جاشو تمیز کنی براش کافیه مگه میخای چیکار کنی

عزیزم بهتره توی رابطه با بچه ها مادر کافی باشیم نه کامل. یه مادر کافی به امورات بچه ش رسیدگی می کنه و با بچه ش وقت با کیفیت می گذرونه در کنارش به خودش و بقیه ی جنبه های زندگیش میرسه اما مادر کامل باید کلت رو وقف بچه کنی و یه قربانی باشی و این باعث میشه بچه هم بعد از مادر الگو برداری کنه که آدم برای کسی که دوست داره باید وقف بشه و خودش و خواسته ها و تمایلاتش رو نادیده بگیره.
اگه به بچه ت می رسی و براش وقت کیفی برای بازی کردنش میذاری و در کنارش به خودت و زندگیت میرسی بدون برای نورا جان بهترین مادری.

منم همش احساس میکنم خوب باهاشون بازی نمیکنم کم می ذارم 😥

علایم افسردگی داری