انقدر عاصی ام از دست دخترم که هرروز و هرلحظه ارزوی مرگ میکنم‌.از بس بچه بدقلقیه.سر همه چی باهاش مشکل دارم.از دستشویی رفتن و حموم کردن و لباس عوض کردن و غذاخوردن تا بیرون رفتن و یه خرید ساده کردم.برای همه چیز مخالفت میکنه و گریه میکنه و نه میگه.
میخوایم از حونه دربیام گریه و جیغ و داد که نریم.هزار تا وعده میدیم پارک بریم فلان جا بریم فلان چیز میخریم جوابش نه نه نه.خلاصه با بدختی درمیایم نمیذاره پا توی یه مغازه بذاریم کوچکترین سوالی کنیم هی نه نه نه

یعنی بخدا کلا از دستش دیوونه شدم همش زور میگه.حموم نرو ,غذا نخور دستشووی نرو حموم نرو...

دختره منم همینه عزیزم‌منکه دوروز افسرده بودم کلا از شدت بهم ریختگی اعصابم

عزیزم همه بچه ها همینن
ببین من تو موقعیت هایی که میدونم بدقلقی داره سریع واسش قصه میگم چرت و پرت
مثلا میخوام لباسشو عوض کنم با هیجان میگم رااااستی یه پسره بود میخواست بره ماهی بخره و رفت مغازه و ...
اونم حواسش میره به داستان و سریع کارمو میکنم
واسه مسواک زدن ، دست شستن ، حمام کردن و ... همش دارم حرف میزنم و قصه میبافم مغزم دیگه داغونه 😁😁

درکت میکنم بخدا پسر من لباسشو درمیاره بره دسشویی میاد دیگه نمیپوشه داد و گریه لخت تو خونه سر همه چی حرف حرف خودشه بیرون بریم شده ده یازده شب تو پارک حاضرنشده بشینه تو ماشین برگردیم خونه
با کلی گرفتاری قطره چشم ریختیم وقت معاینه تو بگو یه لحظه سرشو بزاره که دکتر چشمشو ببینه دست از پا دراز تر برگشتیم دیگه از کدوم کارش بگم بیشتر وقتا از دستش انقد بهم فشار میاد خودمو میزنم😭فک کن من یه پسر 17ماهه ام دارم دیگه اونو نگم🤕

هوف منم همین وضمه دوس دارم خودمو بکشم راحت شم دیوونه شدم دیگه

پسر منم همینه
از مشاوره مهدشون وقت مشاوره گرفتم، گفت الان عین سن بلوغ لجبازن باید باهاشون مدارا کنید یعنی میگفت تا ۴ سالگی همینطور لجبازن.
انقدر پسر من گریه میکنه که صدای همسایه ها درومده.
مشاوره میگفت خلاقیت به خرج بدید تا این دوره بگذره ولی واقعا گاهی کم میارم

یک مدتی اصلا غذا نمیخورد وقتی دیگه بهش گیر ندادم بیاد سر سفره از گرسنگی اومد غذا خورد. الان هم حموم و آرایشگاه نمیره. نمیذاره ناخوناشو بگیرم. بیچاره شدم