مامانا بنظر شما کوچولوهامونو تا دوسالگی تو محیط آروم و کم نور بخوابونیم رفت و آمد به جاهای شلوغ پر سروصدا نداشته باشیم یا اینکه بچه رو به نور صدا عادت بدیم؟خیلی بین اینا تناقض هست ی عده میگن تا دوسالگی محیط واطراف بچه آروم باشه تا در آینده بچه صبور و آرومی بشه ی عده میگن نه اینجوری بچه فوق العاده حساس میشه منزوی میشی بیرون رفتن برای والدین سخت میشه شماها نظرتون چیه؟چ روشی و برای بچتون در نظر دارین؟

من محیط آروم میخوابونم و کم نور و این طرز فکر غلطیه که بگی بچه رو جای پر سر و صدا میخوابونم عادت کنه
منزوی بودن ربطی به این مسئله نداره
من الان حتی بخاطر اینکه بچه ام خوابش توی سکوت باشه خونه مامانمم دیگه نمیمونم زیاد یا نمیرم

منکه خودم همه جور همه جا خوابم میبره
ولی خب لازم نیست بچه رو تو جای پر سر و صدا بخوابونم تو محیط عادی میزارمش

من به این نتیجه رسیدم که محیط آروم برای آرامش و اعصاب و رشدش خیلی بهتره. ولی نه در این حد که صدا از دیوار نیاد و پاورچین راه بریم‌.
صداهای عادی خونه مثل ظرف شستن و تلویزیون و لباسشویی و .... باید باشه
ولی مهمونی پر سروصدا و آهنگ خیلی بلند و اینا نه اصلا

طبق مطالعات مغز بچه توسکوت رشد میکنه نه سروصدا.

ببین من میگم حد تعادل رعایت کن من شبا توی سکوت میخابونمش و نوز شبخواب ولی روزها میبرمش توی حال و با صدای متوسط تلویزیون و صدای اهالی خونمون همسرم پسرم میخابونمش

من تاریک و نور فرق نداره تو هردو محیط میخابونمش بیشتر خونه ساکته ولی بازم تی وی رو روشن میزارم اگه‌تی وی خاموش باشه با کوچیکترین صداهم بیدار میشه مثلا قاشق بردارم این از صداش بیداره

نه از اینور بوم بیفت نه از اونور بوم
به نظر من بچه هرچی دورش شلوغ تر اجتماعی تر