سلام مامانا اینکه بچه غریبی کنه طبیعه یا اینکه اصلا بچه غریبی نکنه بهتره و اجتماعی محسوب میشه ؟

غریبی کردن تا یه سنی کاملا طبیعی هست و اینکه به شرایط زندگیه بچه هم بستگی داره که چقدر آدمای متفاوت ببینه و اینا و اینکه کلا تا یه حدیش خوبم هست که به هر کسی اعتماد نکنه و وقتی غریبه هست بیشتر بخواد پیش شما باشه خوبم هست.در کل یه سنی داره و معمولا کم کم با رفتارای خود شما درست میشه

تو ی سنی غریبی کنه نشانه رشدشه.ولی بعد ی سنی دیگه تو جمع خیلی قاطی نشه دیگه شخصیتش درونگراست. یا نیاز به ارتباط بیشتر داره واس صمیمی شدن با ارتباط گرفتن. شخصیت بچه ها باهم فرق داره.ما تو خونوادمون بچه ای داریم گه اولین بار هم کسی رو ببینه خیلی گرم سلام علیک میکنه و میره پیششون حرف میزنه. ولی پسر خودم باید حداقل نیم ساعتی بشینه اگه از طرف خوشش اومد ارتباط میگیره باهاش وگرنه باهاشون حرف نمیزنه

حتی بچه ی خیلی اجتماعی ام تو یه بازه ای غریبی میکنه

آدما با هم فرق دارن و اینکه بچه خیلی از کاراشو از والدش یاد میگیره جدا از ذاتی بودن اون خصلت،مثلا پسر من از همون اول تا الان نشده غریبی کنه با کسی حتی از وقتی حرف زدن یاد گرفت تا کسیو ببینه چه غریبه و چه آشنا سلام میکنه و حال خودش و بچشو میپرسه ،و اینکه چون همیشه باباش دایره اطرافیانش خیلی بزرگه و همیشه مهمون داره خودش پسرم هم جمع مردونه زیاد دیده تا دوستای شوهرم بیان میره پیششون و سلام و احوالپرسی و دلبری میکنه وقتی هم بخان برن حتما تعارف میکنه قربونش برم مثلا میگه بفرمایید شام یا بفرمایید نهار،خیلی از حرفا و رفتاراش و از خودمون دقیقا یاد گرفته چون هم من هم پدرش خیلی اجتماعی هستیم،،باز هم میگم آدما با هم متفاوت هستن و بچه ها هم از این قضیه مستثنی نیستند

من خودم برم جای غریب غریبی میکنم بچه ک جای خود داره طبیعیه عزیزم غریبی کردنش