ینی یک نفر نبود که از فاصله کم بچه هاش راضی باشه😐همه به بدترین شکل ممکن پشیمونن🫠

من دخترم یکسال و ده ماه داشت اون دخترم دنیا آمد خیلی سخت بود بارداری و بعد از زایمان تا ی سال . ولی الان عالیه شب و روز با هم بازی می کنن اصلا کاری به من ندارن .اذیت نمی کنن که بریم بیرون یا پیش کسی با هم بازی می کنن

سلام این سن بچه های ما که کم نیس به نظر من خیلی هم خوبه فاصله ۳تا۴سال از نظر روانشناسی هم بهترین فاصله بین بچه هاس.من خودم اقدامی ام.وقتی فاصله سنی زیردوسال باشه و کمکی نداشته باشی سخته

حالا تجربه منو که 6 سال اختلاف سنی دارن و خودم اختلاف سنی کم دوست نداشتم دیده بودم چقد اذیت میشه آدم ولی الان میگم کاش تو همون فاصله سنی کم می‌آوردم چون اصلا همدیگه رو درک نمیکنن و هردوشون یه جور آسیب میبینن و قتی اینطور باشه با بچه های پشت سرهم فرقی نداره همون ناسازگاری باهم دارن، اگه کمکی دارین فاصله کم بهتره اذیتیش همون چند سال اول بعد باهمبازی خوبی میشن و همدیگه رو درک میکنن

به نظر من خیلی خوبه که باهم بزرگ میشن هوای همو دارن من پسرم ۲ و سال ۷ ماهش بود دخترم بدنیا اومد الان دخترم ۵۰ روزشه خیلی دوسش داره و هواشو داره البته باید کل توجهت و هواست به بزرگه باشه که حسودیش نکنه

من پسرم ۲ سالو دوماهشه خیلی دوس دارم یکی دیگه بیارم ک دیگه خودمو راحت کنم چون دو بچه بیشتر نمیخام هر چی باشه هم فرقی ب حالم نداره فقط میخام پسرم هم بازی و خاهر برادر داشته باشه . ولی دست تنهام و از این میترسم

سال اول سخته قطعا ولی بعدش میشن همبازی
من بسکه دخترم تنهاس و میگه بیست چهار ساعت باهام بازی کن میگم کاش یکی بود باهاش بازی کنه

والا من الان باردارم دیگه تا این به دنیا بیاد پس. من تو 4 سال خوبه به نظرم چون تنهاست فاصله زیر 2 سال افتضاح

اگه کسی داشته باشی کمکت کنه خیلی خوبه دوتا با هم بزرگ میکنی سختیش یک سال اوله ولی اگه کسی نداری کمکت کنه مثل من بدون که سگ به حالت نباشه میشی🤭😄

من فاصله ۳ سال دوست دارم
که فعلا قسمتم نشده

الان خودم خیلی پشیمونم عید پسرم به دنیا میاد

من دخترم دو سال و ۱۰ ماهش ،پسرم ۸ ماه ،یه شهر غریب که خانواده خودم و همسرم نیستن زندگی میکنم، شوهرم ۶ صبح میره ۸ شب میاد ،وقتی میاد نهایت یکساعت کوچیک رو بغل میکنه ،بغل کردن اون دخترم اذیت میکنه، کل اون یکساعت درحال درگیری با همن ،میگم بابا اینا از صبح تا الان میدونن من نمیتونم بغل کنم هر کدوم به حال خودشونن تو میای کمک کنی بدتر اوضاع بهم میریزی ،بعد میره سر لب تاپش ،از شانس من خونه مامانش دانشگاه تا نصفه رفته ،فقط پول خرج کرده ،موقع امتحانا نرفته ول کرده ،حالا یادش تز دانشگاه اومده ،تا ساعت نهایت ۱۰ ،کارای خودش بعدم غذا لالا
من با بچه هام مشکل ندارم ،ولی خوب مثلا روزایی مثل الان که پریودم و‌خونریزی زیاد دارم ،یک ثانیه دراز کشیدن آرزوی محالیه..... ولی خدا رو شکر میدونم که میگذره

والا من یکی با یه دونه داغوووونم. و هیچ وقت اونایی که پشت سرهم بچه میارن رو درک نمیکنم. چون بنظر من هم ظلمه در حق مادر هم بچه اول.

بستگی ب شرایط جسمی وروحی تو داره دیگه اگه صبور هستی بزار سه سالش بشه اقدام کن

عزیزم به شخصیت بچه هم بستگی داره
بعضی از بچه ها خیلی بهتر میشن بعد از بچه دوم و سازگار میشن
بنظرم اقدام کن توکل به خدا

فاصله سنی بچه های من ۱۰ ساله
چون من هیشکی و ندارم که کمکم باشه دیر آوردم