وقتایی ک اینجوری دخترم مریض و همش گریه و بی تابی میکنه و تا صبح بیدارم با خودم میگم واقعا من آدم بچه دوم هستم؟ اصلا توانایی و انرژی دارم دوباره یک بچه دیگه رو همه این مراحل رو برم؟ این شبا همش میگم چقد میخوای بخاطر تب بچه و دندون واینا استرس بکشی😞
باز با خودم میگم من به اندازه کافی تنها هستم که بچمم در آینده اینقدر مثل من تنها نباشه

این حرف زدن و این حس ها رو تموم مامانا تجربه کردن،و منی که اولین بچمو از دست دادم و دومی رو آوردم دوباره اون مراحل تکرار شد خیلی سخت تر از تصوراتم هست و اگه بخوام یه بچه دیگه بیارم که دومیه تنها نمونه میشه سومین زایمانم که فکر کردن بهش هم سخته

تنهایی اونقدرم بد نیست همه امکانات مال خودشه همه عشق و توجه
والا من خودم ناشکری نمیکنم اما خیلی وقتا دوست داشتم تک فرزند بودم مطمينن زندگیم خیلی فرق داشت با الان

منکه واقعا در خودم نمیبینم ی بچه دیگه بیارم این مراحل رو از اول طی کنم...واقعا سخته....۱بچه هم واقعا کمه دلم میسوزه واسش که تنها باشه ولی الان اصلا نمیتونم بهش فکرکنم....هرچی هم بگذره سن من میره بالاتر و بارداری پر خطر میشه

چقدر منی