۷ پاسخ

خیلی خوش گذراندیم خداروشکر🥰😉😅

خونه خونه خونه 🥴

ایمونس میدی بهش؟
ویتامین دی و کلسیمش کافیه؟

وای آره منم🤣

ماهم دقیقا

حقققق بخداااغ

منم 😓😪

سوال های مرتبط

مامان دخترم مامان دخترم ۲ سالگی
زندگی کردن را به فرزندانمان بیاموزیم

ما تربیت نشدیم.

🔶تربیت ما بیش از این نبوده است که
🔸به بزرگ‌ترها احترام بگذاریم،
🔸کلمات زشت نگوییم،
🔸پیش دیگران پای خود را دراز نکنیم،
🔸حرف‌شنو باشیم،
🔸صبح‌ها به همه سلام کنیم،
🔸دست و روی خود را با صابون بشوییم،
🔸لباس تمیز بپوشیم،
🔸دست در بینی نبریم و…
اما ساده‌ترین و ضروری‌ترین مسائل زندگی را به ما یاد ندادند.

✨کجا به ما آموختند که چگونه نفس بکشیم.
چگونه اضطراب را از خود دور کنیم.
موفقیت چیست.
ازدواج برای حل چه مشکلی است.
در مواجهه با مخالف چگونه رفتار کنیم…؟

در کودکی به ما آموختند که چموش نباشیم، اما پرسشگری و آزاداندیشی و شیوه‌های نقد را به ما نیاموختند.

کسی به ما یاد نداد که چگونه از حق خود دفاع کنیم یا چگونه حق دیگران را مراعات کنیم. نگاه کردن، شنیدن، گفتن، تفریح، مهرورزی، عاشقی، زناشویی و اعتراض، بیشتر از املا و انشا نیاز به معلم و آموزش دارند.

يادمان باشد، زندگي كردن را به فرزندانمان بياموزيم.

💕💕💕💕💕


─━━━━⊱🐣⊰━━━━─
♡•• @farzande_nikoo
مامان دخترم مامان دخترم ۲ سالگی
✅‍ چگونه به سوالات کودکم در مورد خدا پاسخ دهم؟

این سوال غلط است که: «چه طور کودکم را وادار کنم به خدا اعتقاد پیدا کند؟» پرسش صحیح این است که: «چه طور به او نشان دهم که خدا، در زندگی اش حضور دارد؟»
حدود سه یا چهار سالگی، بچه ها، نام خداوند را یاد می گیرند. کودک، ابتدا، دنبال قوی ترین فرد است و چون از نوزادی، مادر، نیازهایش را رفع کرده، می پندارد که مادر، محکم ترین تکیه گاه است، ولی خیلی زود می فهمد که مادر، از خیلی چیزها می ترسد و چون پدر از آن ها نمی ترسد، پدر را تکیه گاه و قوی ترین آدم می یابد، ولی پدر هم از بعضی چیزها می ترسد. در این زمان است که از ما می پرسد: «چه کسی قوی ترین است؟» به او می گوییم: «خدا». این خدا کجاست؟ به او می گوییم: «بزرگ تر که شدی، برایت می گویم.» چون کودک سه، چهار ساله، در مرحله تفکر ابتدایی است، فقط آن چه را می بیند، قبول دارد. بنابراین نمی توان به او گفت: «خدا نادیدنی است و همه جا هست.»
─━━━━⊱🐣⊰━━━━─
♡•• @farzande_nikoo
مامان یاسمین مامان یاسمین ۲ سالگی
چگونه فرزندم را تشویق کنم تا وسایلش را به دیگران بدهد؟

احساس مالکیت در کودکان کاملا طبیعی است. اما می توان برای تقویت حس بخشندگی و شریک شدن وسایل با سایر همسالان، کودک را تشویق کرد. به این صورت که:
• کودک را مجبور نکنید. به یاد داشته باشید که کودکان تا قبل از سه تا چهار سالگی فقط به نیازهای خودشان می اندیشند، دنیا را از دید او ببینید و هرگز با دعوا و تحقیر و مقایسه او را مجبور نکنید.
• حتی در سنین بالای 4 سال بعضی از وسایل بچه ها برای آنها حکم گنج را دارند، همانطور که شما حلقه ازدواجتان را به کسی نمی دهید، از او هم چنین انتظاری نداشته باشید.
• قبل از ورود مهمان ها، اسباب بازی هایی که فرزندتان روی آنها حساس است را جمع کرده و سایر مواردی که برای بازی مهمان ها مناسب است را بچینید.
• نوبت را در انواع بازی ها به کودک بیاموزید.
• از ساعت استفاده کنید، مثلا در استفاده از وسایل ساعت بگذارید که هر کس حدود دو دقیقه می تواند این وسیله را در دست داشته و با آن بازی کند.
• وقتی از تاکسی پیاده می شوید، به او نشان دهید که اکنون ما صندلی خود را به فرد دیگری می دهیم.
• وسایل شخصی همانند جوراب خود را در برابر چشمان کودک به یکدیگر قرض بدهید.