سلام عزیزان. خوش بحتل مامانایی که بچه ی دوم رو هم آوردن . من دوست دارم دومی رو بیارم ولی خیلی ذهنم درگیره. همش میگم وای کی اقدام کنیم دومی دنیا بیاد اولی باید بره پیش دبستانی چقد سخت میشه . نگران سلامتی بچه هستم . خیلی ذهنم درگیره. باید برم دکتر کم کم ایشالله. کیا قصد بارداری دارن؟

اوناییم ک اوردن خیلی خوشبحالشون نیس والا خیلی سخته ۲تابچه با بافصله سنی کم پاره میکنن ادمو

خیلی بیش از اندازه سخته بیا یه مقداراز سختیاش بگم تا راحت تصمیم بگیری البته اگه کمک داری مادرخواهر که نگهداری بچه کمکت کنن خیلی خوبه ولی من که ندارم کسی نگه داره اول اینکه وقتی مریض میشن شبی نصفه شبی معلوم نمیکنه کوچیکه هم اسیر درمانگاه و دکتر میشه و اینکه بلافاصله بعد یکی دوروز کوچیکه هم میگیره یعنی تو‌این چند سال نشده بزرگه مریض بشه کوچیکه نشه الان بچه من یه شب بیمارستان بستری بود اونجا باید کوچیکه هم می موند از یه طرف پرستار نمیزاشت از یه طرف کسی نبود نگه داره
بزرگه امسال مهد رفت نمیتونستم بچم بزارم خونه کوچیکه گریه میکرد از یه طرف سرما میبردم با خودم مریض میشد با این حال سرویس گرفتم سرویس هم یه بار میگه مریضم نمیتونم بیام مجبورم هلک هلک کوچیکه هم بکشونم تا مدرسه
هرچی بزرگه بخواد کوچیکه هم میخواد زور گفتنش بیشتره

و از همه مهمتر وقتی مریض میشی وقتی کسی نیست بچه نگه داره نمیتونی از جات بلند بشی بازور هم شده باید بهشون رسیدگی کنین
و اینکه بخدا همون یه دونه خیلی خوبه بهش قشنگ میرسی تفریحش کلاس خوب میتونی بنویسی خود بچه هم تنها شادتره

ولی من میگم بچه یکی کافیه آدم می‌تونه تمام وقت و انرژی و هزینه رو صرف همون یکی کنه.الان که من دومی رو آوردم اینقدر دلم به حال اولیم می‌سوزه چون دیگه خیلی وقت و انرژی ندارم که صرفش کنم اونم همش میاد میگه مامان بیا باهم بازی کنیم.خودمم که اینقدر خسته و داغونم که اندازه نداره

منم در حال اقدام برای دومی هستم،خیلی ها بهم میگن نیار،یکی بسه،اما من مادر دارم میبینم که بچم چقدر تو خونه تنهاس و بیرونم اگر بچه هم سن و سال خودش یا بزرگتر حتی میبینه چقد خوشحال میشه،من که همیشه تو این دنیا نیستم،دلم میخواد بعد مردنم بچم تنها نمونه غصه نخوره یکیو داشته باشه،درسته خرجا سنگینه،زندگی ها سخت شده،اما یکدونه بچه هم به خود بچه خیلی ظلم میشه،از طرفی خودمونم که سنمون میره بالا و پیر میشیم،بلاخره بچه هامون دورمون هستن خودمونم لذت میبریم،این طرز فکریه منه.

عزیزم من کلا به تک فرزندی فکر میکردم تا اینکه ۴سال پیش کرونا شد پسرم از هرچی بگی براش مهیا میکزدیم چون نوه اول از دوطرف بود کلا رو دست بزرگ شد ولی یادمه طبقه بالایی دوتا بچه پشت هم داشت میومدن حیاط بازی پسر من از پنحره با حسرت نگاهشون میکرد نمیدونم چی شد که تصمیم به اوردن دومی گرفتیم به فاصله سنی ۷ سال ....از نظر خودمون بهترین تصمیم زندگیمون بود نمیدونین که چقدر با هم سرگرمن چون پسرم ۷سال بزرگتر بود تو بجه داری کلی با شوق و ذوق کمک کرد

سخته ولی چند سال اولش بعدش دوتاشون برن مهد و مدرسه دیگه راحتی
ولی وقتی فاصله سنی زیاد باشه انگار دوتا تک بچه داری
من که هر کی دوروبرم منو میدید و فاصله سنی بچه هاش زیاد بود میگفت الان بیار
سختیای خودشو داره مثلا اینکه الان باردارم دخترم متوجه حالم نیست سخته نمیتونم زیاد استراحت کنم همش توجه میخواد ولی بعدا خوبه

دختر دوم دوماه داره دست تنهام خیلی سخته بعضی روزها دیگه میخام خودمو بکشم از خستگی ولی واقعا خوشحالم دومی هم اومد سختی داره شیرینی هم خیلی داره وازنظر مالی خداروشکر مشکلی نداریم بنظرم این مهمه چون واقعا بچه خرج داره اگه این وسطا کسی هم میومد کمکم میکرد عالی بود که متاسفانه خانوادم دورن

اتفاقا خوش به حال اونایی که دومی رو نیاوردن ...دارم میبینم اونایی که آوردن چطور سختی میکشن روح و جسمت رو داغون میشه

من قصد داشتم تابستون اقدام کنم ولی وقتی همه چی بهم ریخت پشیمون شدم... پولمون روخوردن وضع طلا دلار جامعه