من یه روانیم ی آشغالم آخه چرا نمیتونم سر نخوردن بچه خودمو کنترل کنم عصبانی نشم بعدش بش گفتم بیا بغلم بغضش ترکید گریه کردو اومد بغلم چرا خدا منو نابود نمیکنه تا دیگع سرش داد نزنم به خدا سر هیچ هیچ عصبانی نمیشم جز غذا هی خدا من چقدر عوضیم

وظیفه ما آماده کردن غذای سالم و متنوع برای بچه ست اینکه بخوره یا نه دیگه به ما مربوط نیست

دور از جون
تصور کن هر دفعه سر سفره غذا با شوهرت بحث و‌دعوا کنی اون اعصابتو خورد کنه باز دلت میخاد دفعه دیگه بشینیسر سفره؟!

باع حق داری مگر آدم آهنیه داد زدن ک چیزی نی بچها قدیم کتک میخوردن همه خیلی بهتر و موفق تر و مودب بودن الان بچها اکثرا ب شدت گستاخ و بی ادبن نمیگم کتک درسته نه منم مخالفم بچه معصومه ولی داد ک نمیشه نزنی خودت حالت بد میشه بچه هم حساب نمی‌بره گاهی از اراده خارجه

اگه جای من بودی چی جز ماکارونی دیگه هیچی نمیخوره

بچه منم نمی‌خورد بعد فهمیدم تاد زدن من بدتر اشتهاآور کور میکنه ولش کن اگه از شیر نگرفتی بگیر از شیر بگیری خودش با زبون خودش مباد میگه

وای دقیقا لنگه منی
الان چندماهه بهتر شدم خداروشکر
اونم به لطف دارو اعصاب

ولش کن یعنی غذا خوردن از روان بچه برات مهمتره؟

چقد ما مامانا بدبختیم به خاطر هرچیز بچه باید به خودمون هزارتا فحش بدیم که یه دادی زدیم

حق داری منم واقعا عصبی میشم غذا نمیخوره سرش داد میزنم
ولی کارمون اشتباهه

بابا بچه خودش غذا بخواد میگه ریلکس باش و کاریش نداشته باش این‌طوری با زور و عصبانیت نه تنها غذاخور نمیشه بلکه بیشتر لج میکنه خورد خورد نخوردم نخورد دوساعت دیگه میخواد یه مدت شل کن بخدا خودش درست میشه

بلانسبتت عزیزم