الان یه چند تا تاپیک از مامان هایی که تازه نی نی هاشون دنیا اومده بود دیدم
نوشته بودن بچه هامون از صبح خواب بودن الان بیدار شدن و ...
پیش خودم گفتم خب مگه چی میشه بیدار باشن،ماماناشون بخوابن
نی نی که نمیتونه جایی بره کاری بکنه...
من یادمه آیین شیرش رو که میخورد میذاشتم کنارم خودم میخوابیدم،اونم خوابش میبرد یا برای خودش نگاه میکرد این طرف اون طرف...
تا وقتی کولیک گرفت که کلا بغلم بود چه تو خواب چه بیداری
باز بعد کولیک که خوب شد تا هشت ماهگی که چهار دست و پا رفت میذاشتمش کنار میخوابیدم😂😂😂

ترسه دیگه
من می رفتم حموم فک می کردم اگه مواظب نباشم یکی میاد بچه رو بر می داره می‌بره
ولی بچه من یه بار دوماهه بود خوابم برده بود کنارم بود اینقدر دست و پا زده بود لیز خورده بود رفته بود زیر پام خیلی شیطونه سه ماهگی غلت می زد

وای پس بذار از خودم بگم واست😂😂من تا یک ماهگی پسرم هررررشب آلارم میذاشتم و هر بیست دقیقه یکبار بیدار میشدم چک میکردم هامینو😂بعضی وقتا هم که خیلی جنازه میشدم شیفتو میدادم به شوهرم که یکساعت بالاسرش بیدار بمونه و من بخوابم،باز ساعت بعدش نوبت شیفت من بود😂
همیشه استرس داشتم نکنه گریه کنه من از خستگی متوجه صداش نشم یا نمیدونم مثلا حواسم نباشه دستم بخوره به صورتش ،اما خب بیشترین ترسم این بود که تو خواب بالا بیاره و متوجه نشم،انقد که تو اینستا ازین چیزا دیده بودم روانم به فنا رفته بود 😁

پسر من اصلا بیدار نمیموند بیدار میشد مساوی با شیر خوردن و خواب بعدی بود.خیلی سخت بود نوزادیش خیلی. ولی خب گریه اینا زیاد نمیکرد از ۶ ماهگی به بعد کم کم گریه هاشو بیشتر دیدیم.البته الان غوغا میکنه ها😁

یادش بخیر
منم آنقدر مامانم بهم میگفت تیارا ک نمیتونه بره جایی اتفاقی براش بیوفته وقتی ساکته تو بخواب ولی خو من میترسیدم نمیخوابیدم الانم باید مطمعن بشم ک خوابه ک خودمم خوابم ببره وقتی بدونم بیداره جتی کسی ام مواظبش،باشه خوابم نمیبره