۱۲ پاسخ

سلام توکل بخدا...از ما حرکت از خدا برکت
ما مواظب بچه ها باشیم ....سر نمازهامونم
برای سلامتی وفرج امام زمان عج دعا کنیم..
واز اقا جان بخواهیم دست بر سر همه بچه هامون بکشن ..انشالله ..اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم ...

بنظرم باید اینو مثل قبل جا بندازن ک دست دادن و رو بوسی کردن مخصوصا بوسیدن بچه های کوچیک جمع بشه دیگ
من پسرم ده روز پیش ویروس رو گرفت دو روز بستری شد بیمارستان تبش تا چهل درجه میرفت و لرز میکرد شدید چند رو دیازپام فقط دکترا میزدن ب بچم ک زبونم لال با این تب و لرز تشنج نیاد ب بچه
همین ویروس رو جاریم بچش مریض بود آورد خونه من پسرم گرفت بعد اون الان ده روزه حتی نگاهشم نمیکنم

من از وقتی شنیدم چندتا بچه بابت کرونای جدید فوت کرده داغونم بخدا تو ده روز دو بار خونه مادرم رفتم دیگه پارک و خانه بازی ام نمیبرم ماسک میزنم عصرا میریم خیابون گردی

اللهم الشف کل مریض بحق الحسین🤲🏻🙏🏻💚

الهی آمین

الهی آمین

الهی آمین

الهییی آمین خدایا خودت مراقب بچه هامون باش ای خدای بزرگ و قدرتمند و مهربان

آمین❤️
واقعا دکترا هییییییییچی حالیشون نیستااااا هیچی ما بابامو بردیم دکتر دور از جونش داشت میرفت انقدرررر حالش رد بود اکسیژن پایین بدنش تیک مینداخت کبود شده بود و ...ب دکتره گفتم چرا تیک میندازه احمق میگه نمیدونم باید ببری اعصاب و روان 😑🫥در حالی ک بابام ریه ش مشکل داره اکسیژن میاد پایین بدنش تیک میندازه خلاصه بستری هم نکردن گفتن جا نداریم برید همینجوری مدارا کنید 🤦🏻‍♀️

فدات بشم توکل به خدا کن ،،،،انشاالله که هیچ پدرومادری شاهد درد کشیدن بچه اش نباشه...
من پسرم که بدنیا اومد انتظارم این بود بعداز اون همه سختی کشیدن یه پسر سالم تو بغلم بزارن ولی نشد و به حکمت خداهم پی بردم و راضیم به رضای خدا

کرونا اومده باز ینی؟؟؟

ببخشیدکرونای جدیددیگه چیه

سوال های مرتبط

مامان ایلیا مامان ایلیا ۱ سالگی
اینروزا خیلی به پیامهای مادرا تو گهواره نگاه میکنم و بیشتر ازقبل متوجه میشم چقدر ما مامانا ترسها و نگرانی ها با خودمون به همراه داریم که تمام اینها باعث رشد نادرست و محدود کردن بچه هامون میشه.
به وفور دیدم تاپیکهایی که مادرا نوشتن از ترس ویروس و مریضی بچه هارو دیگه به خانه بازی نمیبرن. یا از ترس افتادن زمین اونارو سوار تاپ و سرسره نمیکنن یا مورد وحشتناکتر از همه اینا از ترس چشم و نظر بچه رو تو جمع فامیل نمیبرن. یا موردی که زیاد میبینم نگرانی مادرا از اینکه بچم بلافاصله بعد از فلان غذا فلان چیزو خورد دل درد نشه! شام خورد و بلافاصله خوابید حالا مریض نشه! یا اینکه از ترس اینکه بچه اذیت نکنه سفر نمیرن.
یا موردی که به وفور دیده میشه وسواس درمورد تک تک رفتارهای بچه و ترس از اتیسم! و برچسب اتیسم زدن به بچه هاشون.
دوستان باور کنین هیچ چیز به اندازه ترسها و نگرانی های ما به بچه هامون آسیب نمیزنن.
نفرستادن بچه تو جمع هم سن و سالاش از ترس ویروس از هزاران بیماری بدتره. نبردن بچه به سفر بدترین آسیب شما به اوناست. نگرانی های مادرا برای اینکه فلان غذارو با ماست و شیر و... ندم فلان میشه بیشتر به بدن بچه آسیب میزنه. گرفتن دائم دست بچه از ترس افتادن زمین مانع رشد فیزیکی بچه میشه.
برای داشتن بچه های سالم ازنظر روانی ماها باید وسواس ها و ترسامونو بذاریم کنار. بچه ها بایدبیفتن زمین که معنی مراقبت از خود رو بفهمن؛ بچه ها باید با همسناشون وقت بگذرونن تا آداب اجتماعی یاد بگیرن؛ بچه ها باید برن سفر؛ همه غذاهارو تست کنن خودشون بدون ترس از کثیفی لباس و خونه؛ باید به خاک دست بزنن تا رشد کنن بدون ترس از اسهال و کثیفی و...
(اجازه بدیم بهشون که رشد کنن تاجاییکه خطر جدی نداره براشون محدودشون نکنیم.)