مامانا من آستانه تحملم خیلی اومده پایین
نمیکشم دیگه
زود عصبانی میشم
از شوهرم از پسرم
با این که یروز درمیون هم میرم خونه مادرم و مادرشوهرم اوتا کمک میکنن،
ولی خیلی خستم واقعا
خیلی سخته بچه داری🫠

پس تحمل ماها که شهر غریبیم خیلیه من هر دو ماه سه روز میرم شهرمون اونم نصف خونه مادرم نصف مادرشوهرم تازشم کار بچه بازم با خودمه نه مادر نه مادرشوهر هیچکدوم کار بچه نمیکنن فقط ناز میدن تا گریه میکنه میگن بیا

حالا یه نفر اومده از حالش گفته تا بقیه ثابت نکنن از اون بدبخترن ول نمبکنن

والا من با خونه مادرم ی چهارراه فاصله ست .تا حالا نزاشتمش خونه مامانم .روزا ب زور دوساعت میخوابونمش ی نفس بکشم ..واقعا برام دوساعت خیلیه

من چی بگم تک وتنها توشهر عریب با یه بچه ک ۲۴ ساعته پیشمه وکسی نیست دودق حتی بگیره دسشوییم برم

منم همینجوری شدم منم خواهرم هماروسم کمک میدن میگیرن یارا ولی خیلی وقتها عصبی میشم سرش داد میزنم که بدترین کاره قصد دارم برم تراپیست ار وقتی هم باشگاه میرم بهترم

منم چند روز اینجوریم بخاطر پریودیمه

خیلی خدا به دادمون برسه😭