۶ پاسخ

تا یه ماه
دختر من ک اینطوری بود

عزیزم
من دخترم وقتی یکسالش بود همش دست منو همسرمو میگرفت کمر واسمون نمونده بود بس خم خم راه میرفتیم
یک مدت من و همسرم روبرو هم میشستیم به اصطلاح دخترم این فاصله رو میرفت حتی گاهی شده بود وسط راه میفتاد سریع میگرفتیم
ولی همین تمرین باعث شد ترسش بریزه

از الان دیگه ترسش میریزه کم کم لذت میبره از راه رفتن

پسر منم زود بدنیا امده و هنوز راه نمیره مستقل ولی جدیدن با واکرش خودش کل خونه رو چرخ میزنه
حواسش نیست چند ثانیه وایمیاسته
کاش زودتر راه بیافتن 🥹

پسر منم خیلی میترسه
خودش وایمیسته راه هم با ترس میره ولی یهو میشینه دیگه از زمین کنده نمیشه😂

همینجور تشویقش کنی و ترسشو بریزی زود راه میافته

سوال های مرتبط

مامان پناه مامان پناه ۱ سالگی
خانومایی ک بچه هاشون مستقل راه نمیرن بیاین از تجربم بگم
پناه یک سال دو ماه راه افتاد قبل اون تو خونه با تشویق دو قدم بر میداشت و یکی دوبار با تشویق عین بادیگارد پشتش بودم از این مبل تا مبل بعدی البته خودش جایی میگرفت راه میرفت ولی مستقل تنهایی ن در حد دو سه قدم تهش ک همونم شل میزد یا از ی دست میکرفتم کنار خودم راه میبردم حالت لش بود یعنی ی قدم میومد بعد اویزون میشد ی روز گفتم بیخیال تا کی ..بردمش بیرون گذاشتمش رو زمین دو دستی از پشت گرفتمش بعد چند قدم ی دستی دوباره دو دستی از این مغازه تا مغازه بعد. کم کم زیادش کردم بچه محیط بیرون میبینه ادم ها رو میبینه یادش میره قراره بیوفته ذوق بیشتری برای راه رفتن داره با ذوق ب مردم نگاه میکنه و مردمم عکس العمل نشون میدن بیشتر ذوق میکنن همینکه یادشون میره قراره بیوفتن باعث میشه بچه راه بیوفته یکم شل میزنن ولی نباید بگید ن شل میزنه بذار راه بیوفته بعدا باید حتما ادامه بدید اونم هر روز پناه سر ی هفته راه افتاد تو خونه خودش راه میرفت و الانم سعی دارم خودش تو محیط بیرون مستقل راه بره البته جای امن چون همش دستش رو زمینه بعذش دهنش یکم با فاصله اینو انجام میدم خلاصه گفتم از تجربم بگم