۴ پاسخ

من پارسال دو مرتبه جای خوابشون رو جدا کردم ولی خب به دلیل شکستن دست بکی از دخترام مجبور شدم دوباره بیارمشون پیش خودم و بار دوم یه هفته بعدش سرماخوردن و تب داشتن و مجددا آوردمشون پیش خودم ....هر دوباری که جای خوابشون رو جدا کردم به خواست و علاقه خودشون بود ولی خب شرایط طوری دیگه ای پیش می‌رفت.... تقریبا یه ماهی هست که به خواست خودشون رفتن اتاق شون خوابیدن. البته میرم تو اتاق واسه شون قصه یا شعر یا کلی میخندیم و بعدش با آرامش کامل میخوابن . یه چند شبی رو هم گفتند می‌آییم پیش تو میخوابیم منم مخالفت نکردم و گفتم یه وقتهایی خوبه کنار هم بخوابیم..... هیچ وقت با گریه نخوابونش چه برسه به اینکه تنهایی لا گریه کردن بره بخوابه خب بچه اضطراب جدایی داره نمیشه که به یک باره از خودت جداش کنی قدم قدم پیش برو .... یه شب درمیون بره تو اتاقش بخوابه تازه خودتم پیشش باش تا خوابش ببره بعدش بشه دوشب درمیون و یواش یواش پیش برو.....د

یکدفعه که نباید بچه رو با گریه بفرستی اتاق خودش
کم کم باید فاصله اتو باهاش زیاد کنی

من فلن جدا نکردم

اولش باید شما هم بری تو اتاقش تا عادت کنه

سوال های مرتبط

مامان دلی😍 مامان دلی😍 ۳ سالگی
💕💕

چند توصیه به والدینی که جدا شده اند و یا در آستانه جدایی هستند


به فرزندتون یاداور شوید که او مسئول مشکلاتی که پیش امده نیست. اجازه ندهید احساس گناه کند. بچه ها در این موقعیت ها خود را مقصر می دانند. به فرزندتان بگویید که ما هر دو تو را دوست داریم. هرگز از والد دیگر بدگویی نکنید.

فرزندتان را وسیله انتقام نکنید. با فرزندتان درد و دل نکنید. تا جای ممکن محیط, شرایط و دوستان کودکان را تغییر ندهید. فرزندتان نیاز دارد اطمینان پیدا کند که زندگیش دگرگون نخواهد شد . هرچه تغییرات کمتر باشد, امنیت فرزندان بیشتر است.

از فرزندتان به عنوان جاسوس استفاده نکنید. فرزندتان را جایگزین همسرتان نکنید. زندگی او را با ورزش و شادی پر کنید. فرزندتان ترس از دست دادن شما را دارد, پس به شما خواهد چسبید. وارد تخت خواب شما خواهد شد اما این اجازه را به فرزندتان ندهید.

تا دوازده سالگی بهتر است فرزندتان کنار مادر باشند. با فرزندتان اوقات خوشی را بگذرانید. نشان دهید دنیا به اخر نرسیده و زندگی ادامه دارد. در حضور فرزندتان گریه نکنید. از بازگویی خاطرات تلخ اجتناب کنید.

فراموش نکنید نصف بدن روانی فرزندتان پدر و نیمه دیگر آن مادر است. خاطر فرزندتان را از احترام دو طرف آسوده کنید. هرگز به فرزندتان نگویید تو هم مثل بابات میشی یا تو هم لنگه مامانت هستی.
فراموش نکنید: شما از همسرتان جدا شده اید اما همچنان مادر و پدر فرزندتان هستید. این مسئولیت را محترمانه حفظ کنید.