۷ پاسخ

دخترم ۲سال و نیمشه
پسرم ۲ماهشه
*تو روحیه بچه اول بشدت تاثیر میزاره
*فشار زیادی رو مادر هست
*تا چندماه اول شاید چندسالِ اول ابراز پشیمونی میکنید
*وقت رسیدگی به خودتون رو کاملا از دست میدید
*رفاه و آرامش اولیه رو از دست میدید
*اگر مطالعه نداشته باشید و نتونید خودتونو کنترل کنید تبیدیل به مادری بی اعصاب میشد و بچه هاتونم پرخاشگر و عصبی میشن
♡خوبیاشم بعدا میگم😂♡

تو فکرش هستم خیلی هم میترسم

بفکر که هیچ الان دومی یسالونیمشه برای خودم سخته خیلی ولی بچه هاهم بازی عن خیلی خوبه باهم بزرگ میشن

دلم میخواد ولی با این شرایط زندگیمون بهش میگم نه

من خیلیییی دوست دارم شوهرم مخالفه

بستگی ب خودتون داره و پسرت
پسرمن خیلی احساسی و خیلی مستقل تر شده حرف گوش کن تر شده مسئولیت قبول میکنه و انجام میده درسته سخته هردوتا کوچیکن و نیاز ب رسیدگی دارن ولی مثلا پسر من حسودی نمیکنه و خیلی آبجیشو دوست داره از لحاظ مالی خوب باید تامین باشی از طرف شوهر و حمایت و کمک اون مثلا انتظار خونه مرتب و مهمون داری و غذای همیشه خوب نداشته باشه ولی درکل با سختیاش من خداروشکر راضیم خیلی حال پسرم خوب شده همش تنهابود و التماس بچه هایه دیگرو می‌کرد الان سرگرمه بااینکه هنوز باردارم

بنظرم بهترین زمان وقتیه که هم خودت هم همسرت هم فرزندت امادگی روحی لازم داشته باشه
یکی الان امادگی داره یکی نه تا پنج سال دیگه هم نه
منکه خودم تا دخترم پیش دبستانی یا مدرسه نره یکم فهمیده تر نشه نسبت به بچه کوچیک بچه نمیارم
همسرمم که اصلا حرفشو میزنی انگار به برق وصلش کردن 😂😂😂

سوال های مرتبط