دخترا بچه من ادم غرببه میبینه بخواد خیلی بهش نزدیک شه گریه میکنه
خونه کسی هم میریم جای جدید اولش میترسه و گریه میکنه
الان ۲۰م عروسی داریم ان شالله
چه کنم
همش نگرانشم

اتفاقا نشونه خوبیه ، برای چی هر کی از راه میرسه میخواد به بچه نزدیک بشه
غریبگی کردن بچه هم نشونه هوششه هم بخشی از رشدشه هم براش امنیته

من ی مدت تقریبا هر روز بردمش پارک خیلی بهتر شده،در حدی ک دیگران متوجه شدن

بچه من ک روانمو بهم میریزه الان یکمی بهتر شد قبلش ک مرگم بود برم بیرون بااینک جوری نبند او جمع نبرمش اما اینقد گریه میکنه به گوه خوردن میفتم

دختر منم همینه فکرکن عروسی خواهرم بود کلی اذیت شدم اصلا از عروسی چیزی نفهمیدم

دختر من می‌ره تو مجلس غریبه عین خیالش هم نیست همچین قشنگ باهاشون انس میگیره پیر جوان همه فک میکنم این اخلاق هم ژنتیک باشه پدر دلا هم همین طور

اگه هم خیلی اذیت میکنه میتونه میذاری خونه مادرت

جای شلوغ زیاد ببرش ، ولی اولیش عروسی نباشه چون از صدای بلند و جمعیت اگر ترسید تا درستش کنی مدت ها طول می کشه

فکر کنم بترسه ،خواهر زاده منم اینجور بود رفتیم مولودی یکسره گریه کرد

پسر دوستم این شکلی بود
همشششش جیغ و گریه شدید
صبوری کرد تا بزرگ تر شد🥲

گلم دخترمنم اونطوری بودازترس جای نمیرفتیم ولی اطرافیان گفتن تندتندببرش بیرون پارک خانه بازی اجتماعی بشه ترس اش بریزه الان دانمیترسه..کارتن ایناهم قشنگ میبینه اول هاگریه می‌کردمیبستم

اره این ترسیدن اینا یه معضل شده منم این مشکلو دارم