۱۴ پاسخ

به نظرم‌من هنوز گناه دارن جداشون کنیم 😐🥲🥲

من رو تختش میخوابونمش ولی خودم پایین تختش میخوابم. چون حس میکنم فعلا زوده برا بچم ک بخوام جداش کنم

دختر من بلند شه من نباشم نمی‌خوابه نمیدونم جون شیر خودم میخوره اینجوریه سختم منم شب برا شیر ی بار بلند میشه جداش کنم فک کنم تا وقتی از شیر نگیرم‌نتونم

من تا ۴ سالگی جدا نمیکنم مستقل بشه ک چی بشه ؟

چطور دلتون میاد🥺😪

وای من ک اصلا جداش نمیکنم

خوبه ولی یکم زوده هنوز برای بچه .. رادین نصفه شب یهو نق و گریه میکنه باید حتما دست منو بگیره بخوابه .. واسه همین فعلا تصمیم ندارم جداش کنم

من از پیشش بلند بشم برم نماز صبح بخونم بیدار میشه

ای جانم خیلی ام عالی👌

ی کار کن کلا بهش ندی

اتاق ما دوره از اتاق دخترم خودم میترسم ولی خوددشم حتی واسه شام میریم اشپزخونه بیدار میشه جیغ میرنه حتما باید پیشش بخوابم اصلا نمیتونم جداش کنم😪😭

آفرین منم می‌خوام جدا کنم تنها مشکلم اینه که نصف شب بهونه ی پستونک میگیره هی باید برم بزارم دهنش 🤕

منم یک هفتس دارم اینکارو میکنم اوایل نمیخوابید الان خداروشکر خوبه کامل جدا شد؟
ما الان پایین تخت میخوابیم از اون هفته میخوام بریم تو هال بخوابیم دیگه

خداروشکر🥰 دختر من اینقدر وابستس که حتی کنارمم میخوابه بهم میچسبه

سوال های مرتبط

مامان دردونه مامان دردونه ۱۴ ماهگی
من جای خواب پسرم رو جدا نمیکنم.
تو این یازده ماهی که من رسما مادر شدم (و شاید نه ماه قبلش) مهمترین تجربه ام که شاه کلید تجربه هام بوده اینه که به غریزه مادریم اعتماد کنم. اولین دلیلم برای این جدا نکردن هم اینه که واقعا ته دلم راضی نیستم به این کار.
من مدتهاست یه نوروساینتیست (عصب شناس) رو دنبال میکردم که خودشم سه تا بچه داشت و تمام توضیحاتی که در مورد روشهای بچه داری میگفت منطبق با سواد عصب شناسیش بود. خودشم تا سنین بالا با بچه هاش یه جا میخوابیده. اون میگه خوابیدن در کنار هم روی حس امینت و اعتماد خیلی اثرگذاره. همه پستانداران هم اینو میدونن بطور غریزی و اعمال میکنن. تنها موجودی که اصرار داره به جدا کردن جای خوابش انسانه‌. اخیرا یه روانشناس دیگه هم گفته تا ۷ سالگی ناخودآگاه بچه موقع خواب بیداره و تنها بودن یا نبودنشو حس میکنه و این روی عزت نفس و اعتمادبنفسش خیلی تاثیر داره.
۳. بچه ها مخصوصا تو سن کم نمیتونن حرف بزنن و اگه اتفاقی براشون بیفته، خواب بد ببینن، چیزی بشنون، نمیتونن توضیح بدن.
تو سنین ۳، ۴ سالگی هم تخیلشون داره شکل میگیره و حتی ممکنه دوست خیالی داشته باشن. ترس از تاریکی مال همین سنه و اگه من باشم دوست ندارم تنها باشم.
ما جای خوابمون رو به اتاق پسرم منتقل کردیم. اتاق خودمونم برای خلوت خودمونه. مطمئنم جدا کردن جای خوابشم سخت نیست، چون از اول تو اتاق خودش بوده و عادت کرده.
اگه جای بچم جدا باشه من خواب خوبی ندارم چون همش استرس دارم نکنه طوریش بشه در طول شب.
اگه حالتون با هم دیگه خوبه نگران این نباشید که شبیه دیگران نیستید