از صبح که چشمامو باز می کنم تو ذهنم برنامه ریزی می کنم که چیکار کنم کی صبحانه بدم به پسرم چی درست کنم ناهار و شامشو چیکار کنم ساعت چند شیر بدم، خونه رو کی تمیز کنم و..... تا آخر شب تو ذهنم هی فکر می کنم و فکر....
حالا اگر یه چیزی طبق روتین و برنامم پیش نره، مثلا پسرم حالش خوب نباشه یا شیر نخپره یا غذا یا بدقلق باشه نخوابه اون روز عصبی و خسته تربنم
چیه این زن بودن
مادر بودن
آدم خودشو فراموش می کنه، درداشو فراموش می کنه
هر روزت تکرار دیروز،
یادم نمیاد آخرین بار کی از ته دل خندیدم.

عزیز دلم از الان حرص غذای بچه نخور هنوز ۷ ماه ست تا ۲ سالگی اینقدر بدغذایی دارن که میگی چرا اونموقع اون همه حرص خوردم الان شیر بده فقط اگه نمیخوره

بالاخره بزرگ میشه نمیشه ؟
بیست تا بخوره سی تا بخوره غذا بخوره نخوره بچه منم زود بدنیا اومد اینقدر استرس و اضطراب و رفلاکس پوستم بهم ریخته اگزما ریخت دکتر گفت مال استرس یکم بیخیال شو به خودتم برس بعد که بچه ها بزرگتر بشن بیشتر از غذا و شیر و اینا به حوصله وقت و بازی احتیاج دارن اگه الان اینقدر درگیر بشیم هم جسم و هم روحمون داغون میشه و اون. موقع نمی تونیم خوب کنارشون وقت بزاریم