مامانا یه سوال دارم که ذهنمو درگیر کرده
به نظرتون من به حرف این روانشناسا گوش کنم و هر روز بچه رو یک ساعت ببرم بیرون از خونه
یا مثل یه مامانی که دیروز دیدمش میگ من بچم از ۳ سالگی تنها تو خونه وایمیستاد قبلشم بیرون نمیبردمش و تک فرزنده و الان کلاس پنجمه هیچ دوستی نداره فقط با خودش بازی میکنه
به نظرتون کدومش درسته کدومش غلط
من خودمم آدمیم که تا تو حیاط میرم انرژی میگیرم بیرونو دوسدارم بچمم همه جا میبرم و خیلی اجتماعیه با اینکه ده ماهشه

من هر وقت خودم برم بیرون بچه هام میبرم با خودم فقط آرایشگاه رفتنی پیش همسرم میمونن

بیرون ببرع خوب بهترع از هر لحاظ

عزیزم بچه باید بره بیرون
بازی کنه با هم سن و سالاش
اجتماعی بشه
مستقل بشه تا بتونه از پس خودش بربیاد
اون خانمی ک شما میگی صددرصد. راه اشتباه رو پیش گرفته و آینده ضررشو میبینه

نظر روانشناس خب خیلی منطقی تره
بچه بلد نباشه روابط اجتماعیو دراینده دچار مشکل میشه

صددرصدبیرون رفتن بچه بایدباهم سن سالای خودش بازی کنه اجتماعی بشه
وقتی بزرگ شدبتونه تواجتماع ازپس خودش بربیادگوشه گیرتوسری خورنشه

طفلی اون بچه که هیچ دوستی نداره، الان باید از دکتر و روانشناس براش استفاده کنن بلکه بتونه دوست پیدا کنه، بچه 3 سالش بوذ چجوری جرات میکردن تنها بزارن، اگر بلایی سر خودش تو خونه میاورد 🤦‍♀️🤦‍♀️

خب معلومه اونی که هیچ دوستی نداره خوب نیست این‌چه سوالیه؟

بیرون ببری بهتره بچه اجتماعی بشه ولی من غریبم زیاد نمیریم بیرون وقتی میرم شهر خودمون بچم هیچ جا نمیمونه سریع باید بریم خونه

من که شخصاً پسرمو میبرم بیرون هم خیلی اجتماعی تر شده
هم اینکه خودم حالم بهتر شده
وقتی حال خودم بهتر میشه انرژیم به بچه ام انتقال پیدا میکنه

این که دخترم هیچ دوستی نداره خیلی خوب نیست. شما حالا هرروز 1ساعت نبردی دو روز یبار ببرش بیرون. بچه حال و هواش عوض میشه انرژی و هوای تازه و محیط جدید میبینه خیلی توی ذهن بچه اثر داره من خودم 3روز تو خونه بمون خیلی کلافه و خسته میشم حتما باید برم بیرون.