اوایل که تازه زایمان کرده بودم پدرشوهرم از طرف مادرشوهرم اومد خونمون برای اینکه تحویل سال پیششون نبودم ( بخاطر خواب بچه) وگرنه بقیه سالها بودم تهدید به طلاقم کرد و داد و بیداد کرد سر این مسئله با شوهرم دعوام شد ساعت ۴،۵ صبح بچم خواب بود گفت ناراحتی برو و نذاشت بچه رو ببرم دیدمواقعا دارم میرم عذرخواهی کرد گریه کرد، از اون موقع ترس از دست دادن دخترمو دارم کارمو تفریحم همه چیزمو فدای دخترم کردم خونه نشین شدم که لذت ببرم اما الان دخترم باباشو ترجیح میده با اینکه باباش ده دیقه در روزم بهش توجه نمیکنه مادرشوهرمم همیشه میگه کی میشه این بیاد خونه ما با تو نره بگه میمونم یا وقتی میرم خونشون تا دم ماشین بغلش میکنه نمیدش به زور میگیرم بچه رو، با حسرت نگاهش میکنه حس میکنم به تراپیست نیاز دارم حس امنیت ندارم

گوه میخورن تهدیدمیکنن نترس
دخترتم هرچقد بره سمت باباش اینو بدون ک بدونه تو نمیمونه

وا خدا جان بعضی خانواده ها رو آدم میبینه خداروشکر میکنه ب خاطر داشتن خانواده شوهر هیچ وقت نباید ناشکری کرد... چ بی‌شعور ک مثلا تو بودی چ گلی میزی الان ک نبودی چی والا ن چرا حس امنیت نداشته باشی بچه اول اخر با مادره ب مادر وابستگی داره ب پدر همم همینطور مهم شوهرته گلم امیدوارمم شوهرت عین خانوادش نباشه خیلی ناراحت شدم بخوا تاپیکت و دیدم مادری حساسی زیاااااد

پسر من وقتی باشوهرم دعوا میکنیم من گریه میکنم میاد پیشم میشینه نگاهم میکنه اونم گریه میکنه
شوهرمم فک میکرد میتونه نگهش داشت و ارومش کنه دیدنتونست حتی بدتر گریخ کرد پسرم بعدش داد بهم

الهی فداتشم خدا خودش کمک کنه

این اتفاق یه رازی بود بین منو خدا که الان اینجا بازگو کردم.به هیچکس نگفتم

عزیزم محکم جلوشون وایسا
الان مهم ترین بچته
از بچت هیچکس بالاتر نیست
رابطتتو با شوهرت خوب نگهدار
به خانوادشم اجازه دخالت و چرت و پرت گفتن نده
فقط خانواده ای که ساختی رو بچسب
بزرگتر احترام بذاره تا احترام ببینه تمام.

بعد اون قضیه هیچوقت حالم خوب نشد یجورایی یه خانوادم گفتم مشکل دارم با همسرم که اتفاقی افتاد شوکه نشن

۴ صبح اگه میخواستم برم فقط برای اینکه شوهرم بترسه وگرنه دخترمو ول نمیکنم هیچوقت، شوهرم همیشه تو بحث میگه ناراحتی برو