عوف احساس میکنم خیلی مادربدیم بچم نمیخابه عصبی میشم سرش داد میزنم بعدش عذاب وجدان میگیرم می‌شینم گریه میکنم خیلی خسته وتنهام

منم عین خودتم بعد که بچم می‌خوابه به خودم فحش میدم دلم کباب میشه واسش

از قدیم گفتن بچه داری سرداری واقعا هم همینه الان همه همین درد رو داریم هیچ کاریش هم نمیشه کرد جز اینکه تحمل کنیم گریه هم خوبه ادم رو اروم میکنه منم کم اوردم واقعا سخته ولی واقعا این بچه ها زبون نمیفهمن هیچ گناهی هم ندارن ما‌باید تحمل کنیم

ازخستگی زیاده ادم اینجوری میشه

میدونم چی میگی حس عذاب وجدانش از مرگ بدتره

درکت میکنم ولی بچه ها چ گناهی دارن منم گاهی اینجوری میشم ولی زود خودمو آروم میکنم و سعی میکنم بچمو آروم کنم

گاهی پیش میاد آدم خسته میشه ازلحاظ روحی جسمی

میفهممت