من آدم حساسی نیستم. وقتی خانه والدینم را ترک کردم گریه نکردم. وقتی در ناسا کار پیدا کردم گریه نکردم و حتی وقتی روی ماه پا گذاشتم گریه نکردم. اما وقتی از روی ماه به زمین نگاه کردم، بغضم گرفت. با تردید با پرچمی که بنا بود روی ماه نصب کنم بازی می کردم. از آن فاصله، رنگ و نژاد و ملیتی نبود.
ما بودیم و یک خانه گرد آبی…
با خود گفتم: انسان ها برای چه می جنگند؟
شست دستم را به سمت زمین گرفتم و تمام دارایی ام و کره زمین با آن عظمت پشت شستم پنهان شد و من اشک ریختم…»
نیل آمسترانگ

خیلی قشنگه 👏👏👏👏

جای تفکر داره واقعا این جمله 👍🏻

میدونی قدرت و پول چیزیه که خیلیا نمیتونن جلوش مقاومت کنن، و متأسفانه یه خاصیتی که دارن اینه که هرچی بیشتر به دستش میاری حریص تر میشی و همین باعث شده هیچ وقت به حق خودمون قانع نباشیم و چقدر این حرص طمع باعث جنایت شده خدا عالمه

چقدر قشنگ و جالب

پسرم دیشب با دیدن تصاویری ک از فلسطین پخش میشد اینقدر با حالت بغض سوال میپرسید ک چرا اینکارو میکنن باهاشون و باباشم واقعا نمیدونست چی باید جوابشو بده هرچه قدر توضیح میداد باز قانع نمیشد ک من اعصابم خراب شدو کانالو عوض کردم

چقدر زیبا