دوسال و یک ماهه هیچی. از زندگی نفهمیدم نه خواب درستی نه خوراک درستی. نه ارامشی. هیچ وقت خانمایی که با وجود بچه کوچیک باردار. میشن رو درک نمیکنم

کمکی داشتن خیلی مهمه اونا شاید مادری کسی رو دارن که میارن در غیر این صورت ناخواسته بوده

منم دقیقا عصری به یه خانم همینو گفتم بهش برخورد
داشت مینالید که دیگه نمیکشم گفتم پس چرا شیر به شیر بچه دار شدی، یه خورده استراحت میکردی بعدش میاوردی
کسی که پشت سر هم‌میاره باید خیلی خیلی صبور باشه و توان جسمی و روحی داشته باشه که بعدا نیای بگی نمیکشم
ما با یکیش سرویس شدیم

بعضی بچه واقعا آروم و خوبن
چه از لحاظ خواب و خوراک چه جنب و جوش

شایدیکی ناخاسته بارداربشه😂خودمن بچه اول ۶ماهش بودباردارشدم یعنی خون دل خوردم تابزرگ بشن هنوذجیگرم خونه ازدستشون

همچی برمیگرده به شرایط زندگی هرکس ، مگه نه کسی دلش نمیخواد بچه اش تنها بمونه یا خودش در پیری تنها بمونه،
ایقد بعضی زندگی ها پر از دغدغه و تنهایی و خستگی و عذاب هست که آدم رو از همچی سیر میکنه

من پسرم تازه داره بهتر میشه خدا به هممون صبر بده

دقیقا مثل من. حرف دلمو زدی. من شاغلم هستم😔

پسر من اولین روز تو بیمارستان فقط گریه کرد
سزارینی هم بودم از بس که تکون می‌خوردم و استراحت نمی‌کردم از سردرد جونم به لبم اومد توی یه هفته دوبار سرم زدم خداشاهده آخرین بار از توی انگشتم سرم رو وصل کرد دیگه جا نبود دستم

ولی ماشاالله به زن عموم یه ماهه زایمان کرده هنوزم به زور بچرو بیدار می‌کنه شیر میده

صبر واعصاب همه مادرا مثل هم نیست بچه هام باهم دیگ فرق دارن گل