از زمان مناسب جداکردن تخت بچه می‌پرسید.
گفتم: بستگی به سرشت کودک و فرهنگتان دارد. سوالتان مثل این است که بپرسید که بهترین فصل چیدن میوه کی است؟ و جوابش این است که بستگی به میوه دارد.
بعد پرسید: با این توصیف پس خودتون کی تخت دخترتون را مستقل کردید؟
گفتم جمله‌ی درستش این است که کی دخترتون خواست که مستقل شود؟ و جوابش ۸ سالگیست. ما فصل رسیدن میوه‌ها را تعیین نمی‌کنیم، میوه‌ها زمان چیدنشان را مشخص می‌کنند؛ در دنیای روان هرچیزی زمانی دارد، باید صبور بود.
زمانی از روانپزشکهای ژاپنی پرسیدم که شما کی تخت بچه‌هایتان را مستقل می‌کنید؟ گفتند بعداز ۶ سالگی.
گفتم در کتابهای غربی خیلی زودتر اینکار را می‌کنند.
گفت: بچه‌های ما با آنها فرق می‌کنند و فرهنگ ما نیز با آنها فرق می‌کند درفرهنگ ما وابستگی یک ارزش است و آنجا یک ضدارزش.

«آری، کار ما در تعامل با دیگری، تنها باغبانیست.

آره منم هر کدوم از بچه‌هام توی یه سنی جدا شدن.
پسر بزرگم ۴ سالش بود پسر دومم ۱/۵ ساله با هم شروع کردند توی یه اتاق خوابیدند. دخترم تا ۲/۵ سالگی پیش من بود بعد تختشو بردیم اتاق داداشهاش دیگه اونجا خوابید.

حالا ما مشکل داریم که دخترم اصلا رو تخت نمیتونه بخوابه یا میافته پایین از رو تخت یا آویزون از تخت

👌🏻👌🏻👌🏻👌🏻👌🏻

✌️