فک کنم پسرم دچار اضطراب جدایی شده
البته دقیق نمیدونم
اگه خودمون دوتا تو خونه باشیم کافیه برم تو اتاق خواب یا آشپزخونه دسشویی شروع میکنه گریه کردن در حده بدی که اشک میاد و میوفته به هق هق کردن
دسشویی که میخام برم یه مکافاتیه که نگو
ولی اگه تو جمع باشیم اصلا نگاه من نمیکنه
دایم بغل این و اونه و اگه بهش بگم بیا بغلم اصلا نمیاد
کلا تو جمع بهم توجهی نداره
ولی تو خونه باشیم و برم مثلا پا ظرفشویی شروع میکنه گریه کردن
حتی منو هم میبینه ولی منظورش این هست بیا نزدیکم بشین
چون امتحان کردم میگم
حالا نظر شما چیه
؟
تا کی اینجوری هست؟
خدا کنه زود خوب شه چون اصلا به کارا خونه نمیتونم اینجوری برسم

گلم دختر منم تو جمع خیلی بامن جور نیس
یعنی توخونه باهاش حرف نیزنم کلی میخنده ذوق میکنه بیرون ک میریم هرچقدر سعی مبکنم بخندونمش انگار نه انگار
بچه ن دیگه

فکر کنم اضطراب جدایی اونیه که تو جمع هم فقط نزدیک مادر بمونن
مثلا دختر خواهرم اصلاااا از بغل مامانش بغل هیچ کس نمیره و اگر حتی به زور بگیری گریه شدید میکنه
ولی آیین یک نفر باید پیشش باشه حالا مهم نیست کی

دیگه لط۹ماهگی ال۱۸

پسر منم همینطوره وقتایی که تنهام باید فقط بشینم پیشش یا بلند شدم باید اونم با خودم ببرم .درواقع به هيچ کاری نمیرسم

منم دخترم همینه ولی تو جمع هم وضعیت همینه

پسر منم همینه دستشویی برم میزارم رو روروئک جلوی دستشویی درم یکم باز میزارم

پسر من هنوزم همینطوره از ۴ ماهگی همینه تا الان
البته تو جمع هم باز میچسبه بهم
نمیدونم تا کی ادامه داره

دختر من از ۴ ماهگی همینطوری بود یعنی من تاشوهرم نیاد به هیچ کاری نمیرسم
فکر کنم تا یه سال و نیم اضطراب جدایی دارن

دختر منم همینطور ت جمع هم همینطور فقط چسبیده ب من

دقیقا دختر منم همینه تو جمع اصلا منو نمی‌شناسه ولی تو خونه که باهم تنهاییم خدا نکنه یک دقیقه از جلوی چشمش برم اونور یک گریه ها می‌کنه که بیا و ببین

پسر منم از ۴ماهگی اینجوری شد
الان خیلی بیشتر شده طوری که میخوام بزارم زمین محکم یقه لباسم میگیره

بعضیا به زور از بغلم میگیرن بچم به طرز وحشتناکی گریه میکنه هرچقدر میگم نبرید میترسه اما میگن تو لوسش کردی انقدر بیشعورن بخدا دیونه شدم از دست ادم بیخودی