۳ پاسخ

پسرمنم همینطوره اصلا بااسباب بازیاش بازی نمیکنه فقط وسایل اشپزخوته .همش تو کابینتاس .ولی من بیرونش نمیارم دیگه .میزارم هرچی دلش میخاد بریزه بیرون باهاشون بازی کنه .کابینتایی که ظرف های شکستنی ام داخلشه رو بستم دوسه تا کابینتو که قابلمه و وسایل خوراکیه گذاشتم باز یاشه ک بره بازی کنه اصلا جلوشو نمیگیرم

عزيزم اكثر بچه ها همينن. چون نميتونن حرف بزنن فقط با گريه و جيغ خواستشونو ميگن. دختر منم با هيچييي سرگرم نميشه. تنها چيزي كه ميخواد اينه كه بشيني پيشش باهاش بازي هاي جديد و متفاوت كني و هر دو دقيقه تغييرش بدي. ميخواد مدام بغلش كني راهش ببري. ميدونم واقعا سخته ولي با هرچيزي كه فكرت ميرسه از وسيله خونه اي ك بهش صدمه نزنه تا كناب و اسباب بازي براش بيار ك حتي شده دو دقيقه خودش مشغول باشه.
بچه ها بابد كمكم ياد بگيرن تنهايي و مستقل بازي كنن و اين نيازمند اينه ك اگ لحظه اي هم حواسشون پرت بازي بود صداشون نكنيم و به حال خودشون بمونن.
من شوايطتو دارم و درك ميكنم واقعا. ولي نميشه كارب كرد الان. منطقشونم ك رشد نكرده با توضبح بخوان قانع بشن ولي من مدام اگ كاري خطرناك باشه تحرار ميكنم با چهره جدي و بي خنده.
ميگ جيزه ولي باز ميره سمتش.

فقط میتونی دستشو بگیری بگیر نه نزن مامان اوف میشی هی باید بهش بگی تا بزرگتر بشه یاد بگیری

سوال های مرتبط