دارم دیوونه میشم از دست پسرم. الان بردمش توی کوچه هشت نه تا بچه همسن خودشو کوچکتر و بزرگتر. همه دارن باهم بازی میکنن اونوقت پسر من تا یکی نزدیکش بشه مثلا بهش دست بزنه یا به اسباب بازیش آنچنان جیغ و گریه راه میندازه که هرکاری میکنم آروم نمیشه. یه جوری که همه شاکی شدن. واسه نیم ساعت بازی سه چهار بار جیغ و داد و گریه راه انداخت. همیشه هم میبرمش بیرون بین بچه ها ولی خوب نمیشه. دارم سکته میکنم از دستش

دخترمن می‌ره بیرون چند تا بچه باشه خوب بازی نمیکنه البته کوچکتر از بقیه اس
وقتی ی نفر میاد باهاش بازی خیلی خوبه
بهتر می‌ره بیرون اسباب بازی نزاری ببره فعلا فقط تو جمع بچه ها باشه تا عادت کنه

دختر منم میره تو کوچه بچه ها هستن همه بزرگتر، یکیشون اذیتش می‌کنه گریه می‌کنه منم دیگه نذاشتم بره دلم براش خونه انقد که تنهاست
امروز همون دختر که اذیتش می‌کنه اومد در زد باز نکردم انقد که از دستش کفریم

باش حرف بزم بگو اگه اینطوری کنی دیگه هیچ کجا نمیبرمت سعی کن اروم و منطقی حرف بزنی متوجهت میشه..
یا گاهی ک گریه میکنم بهش توجه نکن ب هیچ وجه خودش اروم میشه چندبار تکرار کن درست میشه
چون میدونه تو ارومش میکنی اونم یجورایی خ.دشو لوس میکنم عادتش میشه بعدا بدتر عذابت میده

دختر من توو خونه مثل بلبل حرف میزنه همچین ک میره بیرون ن با کسی ارتیاط میگیره ن حرف میزنخ. احساس میکنم خم خجالتیه هم کمبود اعتماد ب نفس داره

دختر منم اینطوریه. دیروز بردمش پارک انقد حرص خوردم گفتم دیگه نمیارم. پسرت قشنگ حرف میزنه دختر من خوب حرف نمیزنه میگم شاید به این خاطر باشه