مامانایی که بچه هاشون کوچیکن یا نوزادن خیلی خوب میتونم درکتون کنم...پسر من از وقتی به دنیا اومد بود بی قراری میکرد همش خیلی اذیت شدم سر قضیه خوابش و بهونه گیریاش باورکنین بزرگتر بشن وضعیت بهترمیشه دروغ میگن حالا بذار چهار دست و پا بره حالا بذار راه بره قبول دارم هرمرحله سختی خودشو داره اما به سختی نوزادی نیس...پسر من هیچ بنی بشری نمیتونست بخوابونه شبو تا ۶ صب بیدار بود درحدی که ماه پیش دکترش قطره خواب تجویز کرد اما به پیشنهاد همسرم نگرفتیم...از وقتی وارد ماه هفتم شد خوابشو سعی کردم تنظیم کنم به همین یه کار ریتم خوابش منظم شد شیرشبش تقریبا قطع شد بدون اینکه من کاری بکنم...الانم برای اولین بار نذاشت من بخوابونمش خوابید کنارم خودش خوابید🥲🤍واقعا باورم نمیشه خدایا شکرت...فقط فقط صبوری کنین روزا خیلی زود میگذرن❤

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط