ما برگشتیم خونه ، وای بچه ها خونه بابام مدام گریع میکردن و فقط مامانمو میخواستن و نق میزدن. از ترس اینکه فتق نشن برگشتم. دیشب انقدر گریه های وحشتناکی میکردن داداشم گفت چرا اینجورش شدن چشم خوردن. صبح خودش مارو آورد خونه.
نهار خوردن منتطرم بخوابن. هیجا خونه خود آدم نمیشه. هوم سویت هوم

من خودم و بچه هام تو خونه خییییلی راحتیم،وقتی جایی میریم یا کسی میاد همه چی به هم میخوره

فک کردم فقط من این حس رو دارم
الان فقط دوست دارم خونه خودم باشم راحت و آزاد

واقعا هیچ جا خونه آدم نمیشه باهمه کمی کاستیاش

من میام خونه مامانم ولی شب نمیمونم تازه شوهرم هم نیست خونه یک هفته خونه ن یک هفته نیست

کاملا درست خونه مامان هم خوبه نه چن روز بمونی چقد فاصله هست تا خونه مامانت

منم خونه خودم راحتم
از ازدواج تا ۱۴ ماهگی لیام صب تا شب خونه مامانم بودیم
الان چند ماهه زیاد نمیرم خیلی اذیت میشم
و نرفته برمیگردم
امروز بعد یه هفته اومدم یه ساعت نشده همه روانی شدم از شیطونیاش

ایوای دقیقا پسر های منم اینجوری بودن خونه خودم اومدن آروم شدن

فتق چیه

دقیق پسر منم دیشب خونه مامانم اینجوری میکرد

سلام عزیزم مستمری ریختن برات؟