.
در مسیر مادری کردن همه‌ی ما گاهی دچار عذاب وجدان میشیم!

این عذاب وجدان میتونه سازنده باشه! یعنی ما خطایی میکنیم، متوجه اشتباهمون میشیم، عذرخواهی می‌کنیم و برای جبران کردن تلاش می‌کنیم! بهش احساس گناه هم میگن!

مثلاً👇
مادری میگه فرزند من هر روز تنقلات میخوره حتی بیشتر از اینکه غذای اصلی رو بخوره و من بابت این موضوع عذاب وجدان دارم، این عذاب وجدان خوبیه و میتونیم ازش برای تغییر وضعیت استفاده کنیم!

.
پیشنهاد اول 👈 از فضای مجازی آگاهانه استفاده کن!

من بهتون نمیگم پاک کنید، لفت بدید یا آنفالو کنید، نه! استفاده کنید اما آگاهانه👇

◇ اینو بدون هرچیزی که در مورد مسائل تربیتی در فضای مجازی میخونی صد در صد درست نیست! خیلی وقتا نویسنده اصلاً تحصیلات یا تجربه‌‌ی خاصی در این حوزه نداره یا مطلبی که نوشته پشتوانه‌ی علمی نداره یا صرفاً یک نظریه‌ست که تو زندگی واقعی نمیشه عملیش کرد!

◇ اینو بدون که بعضی مطالب بیشتر جنبه‌ی تبلیغاتی داره و برای افزایش لایک و ویو بارگذاری میشه! مثلاً شاید دیده باشید که میگن "سر بچه‌ات داد زدی تو یک قاتلی روح بچه‌ات رو کشتی یا چاقو فرو کردی توی پهلوش" (به عنوان خواهر کوچکتر از همکارانم خواهش میکنم کمی در این مسائل ملاحظه کنن، همیشه به مادر میگیم خودت رو بذار جای فرزندت و باهاش همدلی کن، بیاید ما هم با مادر همدلی کنیم❤️)

◇ اینو بدون که اگه نتونستی تجربه‌ی دیگری رو در مورد خودت یا فرزندت به کار ببری، معناش این نیست که تو ناتوانی بلکه اون تجربه به درد تو نمیخوره!

◇ اینو بدون افرادی که در این فضا از مادری کردن خودشون پست میذارن اولاً همه چیز رو به شما نمیگن لزومی هم نداره بگن، دوماً مسیری که اومدن با مسیری که شما داری میری متفاوته، سوماً جایی که وایسادن با جایی که تو ایستادی متفاوته! مثلاً مامانی که ۳ تا بچه‌ی بالای ۷ سال داره قطعاً در طول روز زمان بیشتری برای خودش داره نسبت به مادری که ۲ تا بچه‌ی زیر ۴ سال داره، حالا این مامان دوم بگه "وای خوش به حال اون میتونه بره باشگاه من چقدر بی عرضه‌ام نمیتونم" داره یک مقایسه‌ی غیرمنطقی میکنه!

.
پیشنهاد دوم 👈 خودت رو فراموش نکن!

◇ ارزش‌های خودت رو بشناس! ارزش‌های تو در مادری کردن چیه؟! اهداف تربیتی تو چیه؟! ارزش‌های خودت رو معیار تصمیم گیریت قرار بده نه نظر دیگران!

◇ به خودت اعتماد کن! تو یک مادری! به احساس مادرانه‌ات اعتماد کن! طبیعیه گاهی اشتباه کنی ولی خیلی جاها هم درست عمل کردی و توانمندانه از پس چالش‌هات براومدی، باز هم میتونی!

◇ به فرزندت اعتماد کن! بهش گوش بده! خودش خیلی بهتر از دوست و فامیل میتونه بهت بگه به چی نیاز داره! مثلاً دوستت بهت میگه "وااای ۲ سالش شده هنوز از پوشک نگرفتی، بگیر دیگه دیر میشه" شما شروع میکنی فرزندت همکاری نمیکنه یا گریه میکنه میگه بپوش، خودش داره بهت میگه "مامان من آماده نیستم"

◇ اینکه دیگران در مورد باورها و عملکرد تربیتی ما نظر بدن یا اونها رو به چالش بکشن چیز عجیبی نیست! اینکه کسی مخالف نظر ما باشه طبیعیه! اما اگه احساس میکنی مورد هجوم نظرات بقیه قرار گرفتی و گیج شدی که کار درست دقیقاً چیه، دلیلش رو در خودت جستجو کن، شاید هنوز برنامه‌ای برای تربیت فرزندت نداری یا بهش مطمئن نیستی، اگه لازمه از متخصص کمک بگیر و آموزش ببین!

.
منشا عذاب وجدان ممکنه بیرونی باشه! مثلاً از محتوایی که در فضای مجازی میبینیم یا میخونیم! یا نظراتی که از طرف خانواده، دوستان و نزدیکان بهمون اعمال میشه!

برای مدیریت این نوع عذاب وجدان من دو تا پیشنهاد بهتون میدم، بهش فکر کنید👇

دیدم این مطالب مفید گفتم ب اشتراک بزارم باهاتون 🌷

خیلی مفید بود ممنون خواهر 👏👏👏👍👍👍

.
اما گاهی هم ممکنه این عذاب وجدان آسیب‌ زننده باشه!

مثلاً👇
مادری میگه ما تو خونمون اصلاً تنقلات نمیخوریم گاهی که میریم مهمونی فرزندم اونجا چیپس و پفک میبینه و میخواد بخوره من بهش اجازه نمیدم و دعواش میکنم! کلی خواهش و التماس و آخرش گریه میکنه طوری که بقیه میگن ولش کن بذار راحت باشه منم مجبورم اجازه بدم! آخرش هم عذاب وجدان دارم که دعواش کردم هم عذاب وجدان دارم که بچه‌ام غذای ناسالم خورده!
.
حالا چطور میتونیم بفهمیم عذاب وجدانی که تجربه می‌کنیم جز کدوم دسته‌ست و چطور باید مدیریتش کنیم؟؟!🤔

برای دونستن این موضوع اول باید منشا این عذاب وجدان رو در خودمون بررسی کنیم که در ادامه بیشتر توضیح میدم!👇👇

ممنون بابت اشتراک 💖