* برخی والدین از اینکه فرزندشان (در سنین دبستان) با آنها حرف نمی‌زند گلایه دارند. مثلاً می‌گویند وقتی از مدرسه برمی‌گردد و از او سؤال می‌پرسیم چنین پاسخ‌هایی می‌دهد: «نمی‌دونم»، «چی بگم»، «ولم کن»، «چقدر سؤال می‌پرسی» و...

باید دو مورد را در نظر داشت:
زمان و مکان سؤال پرسیدن با توجه به شرایط کودک مناسب باشد. مثلاً وقتی از مدرسه می‌آید خسته است و زمان مناسبی نیست.
نوع پرسش‌ها نباید حالت بازجویی و مؤاخذه داشته باشد. سؤال باید خیلی شیرین باشد.

یکی از راه‌های قشنگی که کمک می‌کند فرزندمان که با ما حرف نمی‌زند به حرف بیاید این است که کودک کارتون یا فیلمی ببیند، و وقتی فیلم را دیده، سرحال است و حالا دوباره دارد می‌بیند از او در مورد فیلم بپرسیم، مثلاً «اینجا چی شد؟»، «این آدم بده‌ست؟»، «این خوبه‌ست؟» و... بچه‌ها خیلی دوست دارند فیلمی را که دیده‌اند تعریف کنند.
به این ترتیب وقتی دانسته‌هایشان را می‌پرسیم و با واکنشی جذاب و شیرین با او برخورد می‌کنیم او به حرف می‌آید و فضای رابطه تلطیف می‌شود.

فراهم کردن چنین موقعیتی به‌راحتی پرسیدن سؤال‌های خشک و خالی نیست اما نتیجه بهتری خواهد داشت.

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط