داشتم پیامای استراحت مطلقمو میخوندم...زمانی که ترس از دست دادن بچم کل وجودمو گرفته بود،زمانی که یک دیقه برای من یک دیقه نبود و یک ساعت بود،زمانی که تقویم جلوچشمم بود زمانی که دوست داشتم ی ماشین زمان باشه و منو با خودش ببره چندماه جلوتر یا قرص خواب باشه که بخوابم و چندماه دیگه بیدار شم،نگرانیای خودم،خونوادم،شوهرم همش اومد جلو چشام ولی به خودم که اومدم دیدم بچم رو پام خوابه و نفس عمیییق کشیدم و از ته دلم گفتم خدایااا شکرت❤اگر مادری هستی که استراحت مطلقی اگه به هردلیل نگران بچتی بدون همش میگذره همممش و ی روزی میرسه ک از ته ته دلت بگی آخیش🥲❤

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط