حالم یه جوریه باورم نمیشه چند هفته دیگه تولد پسرمه اینقدر زود گذشت تا چند ماه بعد تولدش به لطف اطرافیان درجه یکم افسردگی گرفتم و کارم شب و روز گریه بود تا به خودم اومدم دیدم چهاردست و پا راه میره و اصلا بغلم نمیمونه کااااش آدم بعد از زایمان خودش بتونه به کاراش برسه و هیچچچچ کس نیاد پیشش زخم زبونا از یاد آدم نمیره من اصلا به خددم نیومدم همش افسردم استرس دارم نمیدونم چرا واقعا نمیدونم چمه احساس میکنم برا آیهانم کم گذاشتم و مادر خوبی براش نبودم از طرفی هم هیچی نمیخوره الان هفت کیلوعه داره یه سالش میشه ولی وزنش نمیره بالا هسچ چی هم به غیر از شیر نمیخوره😔😔😑😑

حتما مشاوره شو نزار ادامه پیدا کنه افسردگی

عزیزم غصه گذشته رو نخور چون هیچ جوره نمیتونی زمان و به عقب برگردونی از الان براش مادری کن افسردگی بزار کنار اون بچه که نمیفهمه افسردگی چیه قوی باش و بخاطر بچت ادامه بده ببرش پیش متخصص حالشو خوب کن باهاش انرژی بگیر بیخیال اطرافیان

مگه چی میگن چرا باید به مادر چیزی بگن به من چیزی نگفتن

واقعا آدم بره غریبه بیاره خونش از بعضی آشناها بهتره

واقعا سخته میدونم چی میگی واقعا هیجی بدتر از زخم زبون و کنایه و دخالت اطرافیا بعد از زایمان واس یه مادر نیس
خودت از همه طرف فشار باید تحمل کنی حرفای بقیه هم بدترت میکن به جای اینک درکت کنن بدتر بهم میریزنت
منک راضی نیستم فقط منتظر اینم ببینم اون دنیا واقعا جواب این کاراشون پس میدن چ از شوهر خودم گرفته تا بقیه یادمم نمیره

عزیزم ببرش دکتر بهش بگو هیچی نمیخوره