میخوام یه درددل کنم باهاتون،من پزشکم پزشک عمومی،دوران کرونا تخصص کودکان قبول شده بودم و میخوندم که بخاطر شرایط کرونا(خیلییی فوبیاشو داشتم)و بدرفتاری یکی از رده های بالاتر و استاد،انصراف دادم،بعدش هم دیگه تصمیم نداشتم تخصص بخونم،و بچه دار شدم،ولی الان خیلی حسه بدی دارم،بخاطر دخترم دیگه نمیتونم تخصص(خصوصا رشته هایی سنگین و کشیک دار)بخونم و دیگه از طرفی هم میگم هم از همه عقب افتادم هم کارم اسمی نداره،هم بچه ام بهرحال بزرگ میشه واسش مهم نخواهد بود فداکاری الانم واسش حتی شاید بگه کاش تخصص میگرفتی وقتی میپرسن مامانت دکتره چیه من نمیدونم چی بگم!میخواستم یه مدت بعد زیبایی کار کنم ولی انگار خیلی علاقه ندارم بهش یا یجوریم،ولی رژیم درمانی و لاغری خیلی کارم خوبه و سوادمم عالیه.
به نظرتون چه کاری درسته؟
با در نظر گرفتن اینکه تیزهوشان درس خ ندم بعدم بلافاصله پزشوی قبول شدم و ۷سالم اونو خوندم.

هرکی ی عقیده ای داره ولی ازنظر من اولویت تا دوسالگی باید با بچه باشه یکی ازبستگانمونمون متخصص اطفاله بجش که به دنیااومد دوسال تمام‌مطبش بست نشست توخونه بااینکه میتونست پرستارلگیره و خانوادشم نزدبکش بودن
تصمیم گرفت خودش نادری کنا حالا یک‌ماهیه مطبش بازشده

اول که خسته نباشی بابت تمام سالهایی که وقت گذاشتی ودرس خوندی وپیش رفتی بعدم بخاطراینکه تاالان کنارفرزندت بودی
نظربنده اینه که تخصص بگیری وراه خودتو پیش بری وپیشرفت داشته باشی چون تااینجا زحمت کشیدی ۷سال خوندن کم نیس شماوقت گذاشتی نزارزحماتت حروم بشه

بنظرم بزار یکم بچت بزرگتر بشه برو تخصصی که دوس داری رو بخون،به قول خودت بچه ها بزرگ بشن میگن کاش میرفتی.هرچند پزشک عمومی هم خوبه ها خیلی خوبه
همونطور که من به مامانم میگم،مامانم پرستاری قبول شده بود نرفت نشست مارو بزرگ کرد
الان هم واسه خودش یه حسرت بزرگه هم واسه ماها که بچه هاشیم.

به نظرم همون پزشک عمومی بمون می‌دونم حیفت میاد چند سال زحمت کشیدی درس خوندی شب و روز نداشتی ولی به قول خودت دخترت مهم تره
حالا که معجزه شده و خدا بهت نعمت داده از نعمتش استفاده کن حتما صلاح این بوده عزیز دل

ببین عزیزم همسر منم تو شرایط شما هستش.شاغل هست و پزشک بهداشت.ولی فقط عمومی خونده.همش درگیر کار و درسش بود.الانم که پدر شده بهش میگم برو تخصصیت رو بخون میگه دلم نمیاد شماها تو فشار باشید.اونموقع دیگه نمیتونم ببرمتون بیرون و گردش و براتون وقت بزارم.برا همون قبول نمیکنه.

چقد حرف منو زدی من کارشناس بهداشتم ن میتونم برم سرکار با بچه ۳ ماهه ن میتونم ارشد بخونم ن وقتش هست ن کسی بچرو نگه داره منم حس میکنم فداکاریمو قدر نمیدونن

هر کی یه نظری داره
ولی من میگم پزشک عمومی هم کم چیزی نیس
من همیشه آرزوشو داشتم و بهش نرسیدم
کنار بچتون بودن خیلی مهم تره
به خصوص الان ک تخصص گرفتن خیلی سخت شده

آقا من يه پیشنهاد واسه شما دارم، میشه تو یسری سایتا ویزیت آنلاین انجام بدین

سلام قشنگم به نظرم تخصص بخون خیلی حیفه مطمئنم از پیش برمیای که هم به نی نی برسی هم به درست

من یه سوال بپرسم ازت اگه دوشت داشتی جواب بده. من بیمارستان بستری شدم. یه رزیدنت گذاشتن باالا سرم. رزیدنت سال دومی بود. یعنی اون از وقتی دانشکاهش شروع شده میاد بیمارستان یاد بکیره؟ یعنی سال دوم دانشکاهش بوده؟
ا

بزار بچت دو سالش شد بزارش مهد یا پرستار بگیر براش برو بخون

اینکه بخوای اداما تحصیل بدی و تخصصتو بگیری خیلی خوبه
اما الان که مادر شدی
خدا مادر کرده دگ
پس الان بهترین وقت بوده برا مادری کردن! چون اگه خدا نمیخواست که نمیشد، پس فعلا مادری کن
و از در کنار بچه ات بودن نهایت لذت رو ببر
بعدا مثلا دو سه سال یا حتی هفت سال بعد که بچه ات مدرسه رفت، زمان خوبیه برای از نو شروع کردن
البته به شرطی که از الان به فکر اون روز باشی و کلا نزاری ونار، و هرازگاهی مطالعه داشته باشی

عزیزم حتما برو ادامه بده.
از کسی مادر یا مادر همسر یا خود همسر کمک بگیر. و توی رشته ایی که علاقه و استعداد داری تخصص بگیر.
هم برای خودت خوبه هم دخترت و هم برای جامعه امون

چون الان شما خودت بهتر میدونی چقدرتخصص خوبه

منم این سوالا دارم بخاطر دخترم درسمو ول کنم؟

عزیزم‌منم‌پرستارم یکی ازاستاتید بیهوشی باوجود بچه تخصصو گرفت فقط بذار یکم بزرگترشه