بنظرتون طبیعیه پسرم خیلی بهم می‌چسبه طوریکه همش میگه مامان مامان
اصلا تا کارامو بکنم همش تو دست و پامه همشم گریه و بهانه که همش تو بغلم باشه، انگاری ترسیده شده از چیزی چون داخل اتاق هم نمیره دیگه، اصلا پسرم اینطوری نبود الانم ایقد گریه کرد منم اعصابم نکشید و دعوا کردم و
الانم هق هق میکنه تو خواب دلم کباب شده براش، نشستم گریه میکنم بحال خودم و خودش، من بمیرم هم خودش هم خودم راحت میشیم بخدا
روش ترس گرفتن رو بلدید؟؟؟

دختر منم همینجوره ازصبح فقط میگه بامن بازی کن بمیرم براش منم خودم اصلا حال ندارم انرژی ندارم گاهی سرش دادمیزنم همش میگه مامان مهربونی؟مامان بخند.دلم میسوزه براش ولی خب واقعا گاهی دست خودم نیس

اشکال نداره بچه س ادم بعضی وقتا کلافه و خسته میشه حالا دعواشو کنی اشکال نداره ماها ادمیم رباط نیستیم که،خب خسته میشیم کلافه میشیم

عین دختر من

تو شهر غریبین؟من تو شهر غریبم‌ برا همین پسرم خیلی بهم وابستس ولی وقتایی ک چند روز میرم جایی دگ جدا میشه کمتر بهم میچسبه

آره عزیزم دختر منم همینه
همش به من چسبیده
کلافم می‌کنه
ولی همش پیش خودم میگم این بحران دو سالگی میگذره

اره طبیعی گناه داره دعواش نکن