مامانا یه سوالی
پسر من وقتی تنهاییم خیلی خوش خنده و باهامون با زبون خودش حرف میزنه ،بازی میکنه ولی میریم خونه کسی یا همون عمه و عموهاش که هفته ای دوبار سه بار همو میبینیم ساکت میشه، سرشو مثل خجالتی ها میاره پایین و عین ادم اهنی راه میره..قبلش که کسی حواسش بهش نیست توپ شوت میکنه تا کسی ازش تعریف میکنه سرشو میندازه پایین دیگه تکون نمیخوره ..سوالم اینه کی درست میشه شما تجربه دارین؟؟ یا جزئی از شخصیتشه؟؟

پسر منم همینجوره ولی حس میکنم الان یکم بهتر شده یکم بلند میشه میچرخه قبلا اصن از پیشم جم نمیخورد

پسر منم همینه فک کنم جزوی از شخصیتشونه خودمم همینجور بودم

خب این خیلی طبیعیه منم یه جا خونده بودم که بچه ها وقتی میبینن بهشون توجه میشه وقتی دارن یه کاری میکنن دیگه اون. کار رو تکرار نمیکنن

دختر من برعکسه. خونه خودمون همش نق میزنه. عاشق اینه بره بیرون.
خونه که باشیم روانیم میکنع

خب دیر به دیر میبینتشون خجالت میکشه