۴ پاسخ

من پسرم ۸ ماهشونه از وقتی به دنیا اومدن خیلی بهشون محبت کردم بعدم از وقتی که سینه خیز و چهاردست و پا میره خونه را براشون امن کردم تمام وسیله های داخل سالن از میز عسلی بگیر تا گلدون همه را جمع کردم پایه های میز تلویزیون ضربه گیر زدم صبح که بیدار میشه راهپیمایی میکنه تا خسته بشه منم به کارام راحت میرسم
اینکه همش دنبال شما گریه میکنه دلیل روحی داره هر روز پیراهنتون در بیار سوتین هم نبندین و بچه تون هم لخت کنید روزی ده دقیقه روی سینه تون بچه را بخوابونید خیلی به آرامش میرسه استرسشون هم برطرف میشه

از نظر علمی تنها گذاشتن بچه زیر ۲ سال بیشتر از ۲ ساعت کار اشتباهیه الان اکثر خانم هایی که بچه هاشون میذارن و میرن سرکار همین بچه ها در بزرگسالی از نظر روحی مشکلاتی پیدا میکنن زیر ۲ سال بچه به شدت به محبت مادر احتیاج دارن و دوری از مادر استرس زیادی به بچه وارد میکنه که اطرافیان متوجه این استرس نمیشن

من از پنج ماهگی پسرم رفتم سر کار ،بچم پیش شوهر و دخترمه ،اگه نمیرفتم اون دختری که گذاشته بودم جای خودم ،کارم رو میگرفت ،با اینکه خبر داشت برمیگردم ،از کار هم اخراج نشده الان با من حرف نمیزنه کلا ،اون موقع ها چنان صمیمی بود

بری سر کار بچه رو کجا میزاری؟
این دغدغه منم هست؟
در مورد کارای خونه هم که من به ههههیچ کاری نمیرسم
خونمون منفجره
گاهی همسرم یک مرتبی می‌کنه و دستی میرسونه

سوال های مرتبط