نمیدونم چرا اینجوری شدم از لحاظ روحی و روانی انگار نمیتونم حاملگی رو ادامه بدم، همه چی برام سخته، سخت هم میگذره، همه حالتایی که اومده روم باعث شده اصلا با بچه هم حرف نزنم، نمیدونم چکار کنم نه جسمی حالم خوبه نه روحی.شما اینجوری میشن؟

عزیزم تسلیت میگم بهت
داغ مادر سخته امیدوارم خداوند بهت صبر بده،به این فکر کن شاید خدا این طفل رو بهانه ای برای ارامش این روزات و به عنوان معجزه توی درونت قرارداده تا غمت رو بخاطر سلامتی یه موجود زنده با صبر بیشتری بگذرونی..
خاله عمه یا خواهری نداری ک کنارت باشه تا دوره سوگواری رو بگذرونی؟

عریزم احتمالا افسردگی بارداری گرفتی که تو شرایط شما احتمالش خیلی زیاده. تنهایی خیلی سخته که بتونی حال خودتو خوب کنی اگه برات مقدوره از روانشناس بالینی و تراپیست حضوری کمک بگیر. اگه نه شماره تلفن ۱۴۸۰ رایگان یه سری مشاوره میدن که اونم خوبه و امتحان کن. بهت حق میدم حالت بد باشه

عزیزم تسلیت میکنم بابت مادرتون ولی خودت الان داری یه مامان میشی نباید خودتو ببازی اون بچه به انتخاب خودمون داره ب این دنیا پا میزاره پس نباید کوتاهی کنی روحیتو نباز بعداز مادر شدن با چالش‌چالشایه زیادی روبرو میشی باید قوی باشی اگه روحیتو ببازی بعد به دنیا اومدن بچه میبینی ک کلی روش اثر گذاشته بچه بی قرار میشی وزن نمیگیره نمیتونه شیر بخوره لطفا ب همه ی ایناهم فکر کن قشنگم

با پزشکت مشورت کن ؛ من تقریبا این حالات شما رو دارم و ب شدت بی حوصلم بنظرم طبیعی ام باشه ب دلیل تغییرات هورمونی

استراحت مطلقی؟