پارت چهارم
یعنی به قدری درد کشیدم که هر لحظه به مادرم و همسرم که پیشم بودن التماس میکردم که منو بکشن، تا آخر مقاومت کردم که سزارین نشم و طبیعی به دنیا بیاد ، تو معاینه های آخر کمک میکردند که بیشتر باز بشه دهانه رحم ، ولی بعد هر بار معاینه میگفتن سر بچه پایین نیومده.

التماس میکردی شما رو بُکُشن؟

وای من تو این موقعیتا اصلا دوس ندارم از خانواده و دوستانم کنارم باشن، بحث خجالت نیستا، بیشتر رو مخم میشه چون یه کسی پیدامیکنم بهش غربزنم،ترجیح میدم ادمای جدی کادربیمارستان باشن ک الکی نازکشی نکنن.
ولی خب همسرم رو راستش خجالت میکشم.... اخه از یه طرف درد دارم، از طرف دیگ من مطمعنم همون معاینات اولیه شوهرم غش کرده
بعد روحیه اش اینجوریه ک بعد زایمانم اونو باید تا چندسال ببریم روانپزشک.... بخدا...لابه لای دردا باید ب این فک کنم ک همسرم سالمه یا ن..