میگم شوهرای شماهم اینجوری هستن؟
من وقتی از کوره در میرم و سر پسرم داد میزنم ،شوهرم میپره بهم و برمیگرده ک چرا داد میزنی سرش، صدبار بهش گفتم جلوی بچه چیزی نگو اگ منم مقصربودم بعدش بهم تذکر بده جلوش منو کوچیک میکنی درست نیست

درصورتی ک مثلا ده بار تذکر میدم بعد عصبی میشم، بعد توی موقعیت مشابه خودش همون دفه اول عصبی میشه، ولی خودشو کارای خودشو نمیبینه اصلا، فقط همیشه منو مقصر میدونه
دارم از دست کاراش روانی میشم بخدا

دقیقا ....تازه میگه هرچی حرف زشته از تو یاد گرفته ولی وقتی خودش عصبی میشه یادش میره

دقیقا شوهر منم اینطورریه

ن اصن اینجور نیست چون تو همون بارداری اولیم زمان بارداریم در این مورد صحبت کردیم و بهم گفتیم ک وقتی هرکدمم ب اشتباه ک من یا خودش مقصر بودیم و نباید داد بزنیم یا تنبیه جلو بچه نگیم در خفا بهم بگیم
مثلاً من بچه هام رو تنبیه کنم اصن همسرم مداخله نمیکنه یا همسرم بچه هارو‌ دعوا کنه اصن مداخله نمیکنم و همش میگم حق با پدرت هست یا همسرم اینو میگ
شما باید تو همون بارداری باهاش در مورد تربیت صحبت میکردین
الآنم دیر نیست
بهش بگو فردا پس فردا بچه بی ادب بار اومد و اصن حرف حالیش نشد و بزرگ. کوچیک نفهمه و اصن ن از من ن از تو حرف برنداره من نیستم ب من اصن ربطی نداره فردا پس فردا چیزی در مورد تربیت بگی یکی میخابونم دهنت تا بفهمی ک من الکی نمیگم پیش بچه منم خورد نکن یعنی چی
خیلی جدی اینجور حرف بزن تا بفهمه جدی هستی
تربیت مهمترین بخش بچه هستش چون فردا پس فردا نمیگن باباش یاد داده میگن ننت بهت ادب یاد نداده فردا پس فردا تورو مقصر همه چی میکنن

دیگه بعد از چندسال بچه داری،این چالشا رو حل کردیم.شکر خدا جفتمون اگاهیم

نه اینجوری نیستیم که مثلا بپریم بهم. اما هیچ وقت باهم عصبی نمیشیم. هر وقت یکی مون از بچه عصبی میشه اون یکی دعوت به آرامش میکنه و یادآوری میکنه این بچه جز ما پناهی نداره. خداروشکر اینجوری که همو آروم میکنیم وضعیت یهو پایدار و خوب میشه. بعدش یا بچه آگاهانه کار بد کرده و تنبیه میشه یا نا آگاه بوده و توضیح داده میشه

دقیقا شوهرمن

همه مردا همینن
تازه شوهر من میشینه زیر پای دخترم،از من بد گفتن مثلا میگه این همش گیر میده، این فلان و بهمانه
و ذهنیتش بمن میخاد خراب کنه