چن روز پیش یه جایی رفتم بعدش من وقت زیادی واسه پسرم میذاشتم مثلا صدام میکرد میرفتم پیشش ببینم چیزی میخاد یا کلافه میشد می‌بردم بیرون بغلش میکردم سعیم آروم کردنش بود یه شخصی اونجا بود گفت خیلی به بچه بها میدی بعدا به شدت بهت وابسته میشه بهش محل نذار بذار گریه کنه کم کم خودش مستقل میشه منم گفتم هنوز کوچیکه نیاز داره بنظرتون کدومش درسته چطور بچه صدام کنه حواب ندم

منم رفتاری مثل شمام و به حرف کسی اهمیت نمیدم،برده ی بچه نبستم ولی به عنوان مادر وظیفه ی خودم میدونم نیازهای بچمو که خودش نمیتونه رفع کنه برطرف کنم،این سن سن سختیه،نه حرف میزنن که خواسته هاشونو بگن نه میتونن خودشون میتونن واسه خودشون کاری کنن،بی توجهی بهشون فقط روحیاتشون رو خراب میکنه و آسیب های جبران ناپذیری میذاره
از نظر من استقلال پیدا کردن بچه با دچار کمبود شدنش فرق داره

به بچه باید احترام گذاشت
همونطور که ما نیاز به احترام داریم
خود من کسی جوابمو نده هم ناراحت میشم و هم اعتماد ب نفسم پایین میاد
مامانم همیشه فکر میکرد نباید ب بچه بها داد و جواب منو ب زور میداد
الان ما هم مثل خودش شدیم البته نسبت به خودش
احترام بذاری ، در اینده احترام میبینی
برای پسرم سعی میکنم بچم اون کمبود هایی که مادرم برام گذاشتو ، براش نذارم

به نیازهای بچه باید جواب بدیم
مثلا گریه میکنه نباید بی محلی کرد
ولی درسته نباید افراط کنیم

منو لایک کن جوابا رو‌ببینم

باید متعادل باشی نه بیخیال نه توجه زیاد، ازیه لحاظ راست میگه ابجیم ب بچش اصلا اهمیت زیاد نمیده الان بیاد بذارتش خونه من تا شبم میمونه، ولی دختر من یه نیم ساعتم جایی نمیمونه