خانم‌های گل ، من پسرم خیلی مظلومه و حرف گوش کن، یه جورایی شبیه بچگی خودم ولی حتی بیشتر. خیلی نگرانشم، تو بازی هم کوچکتر و هم بزرگتر بهش زور میگن اونم حتی اگه دوست نداشته باشه کاری انجام بده بدون اعتراض انجام میده. گاهی خیلی ناراحت شه با بعض و یه گریه بی‌صدا که نکنه کسی بفهمه میاد پیش من یا باباش که ما کمکش کنیم. خیلی بچه ها خجالتی هستن خیلی کارا رو نمیکنن چون روشون نمیشه اما اینجوری خیلی بدتره چون میدونم یه کارایی رو حتی با اینکه دوست نداره انجام میده تو رودروایسی و من همش نگران آینده‌ش هستم. حتی وقتی میخوره زمین یا دردش میگیره روش نمیشه گریه کنه با صدای بلند. با وجود اینکه خیلی باهوش و با استعداده و همه میگن به‌به چه مودبه و خوشبحالت که آرومه ولی من واقعا دارم غصه میخورم شب و روز واسه این مظلومیتش 😞 به نظرتون بهتر میشه بزرگ بشه؟

به نظرم با عروسک بازی و قصه، بهش یاد بده چطوری حرفش به زبون بیاره. رو اعتماد به نفسش بیشتر کار کن. اگه می تونی پیش روانشناس ببر طفلی خودش خیلی اذیت میشه اینطوری.

خیلی تشویقش کن،بهش یاد بده مثلا بگو این مال خودته فقط.عروسک بازی کن و موقعیتها رو یادش بده که باید چکار کنه

روابط عمومیش خوبه تقریبا و راحت میرفت مهد تقریبا به منم وابستگی نداشت، ولی اصلا نمیتونه از خودش دفاع کنه به خوبی. بهش بگن اسباب بازیتو بده راحت میده بهشون. ترس داره که نکنه دعواش کنن یا داد بزنن یا کسی بهش اخم کنه