چرا بچه من این طوریه اخه بخدا نمیفهمم تا میرم تو یه جمع شروع میکنه بد قلقی و گریه همش اذیتم میکنه اونجا بچه های زیر یه سال بودن داشتن بازی میکردن بچه من عر میزدا عر هیچ جوره ام آروم نمیشد دیگ بخدا خسته شدم مقایسه نکنم ب چ دلیلی اخه دیگ یه سالو نیمشه اصلا روانیم کرده دیگ میمونم خونه تنهایی حوصلش سر میره میبرمش تو جمع با هیچکس بازی نمیکنه اه تقصیر منه همه اینا

من نمیدونم مشکلت اینه که با بچه ها بازی نمیکنه یا اینکه اصلا بازی نمیکنه.
ولی بذار هر جور دوست داره بیرون که میبری باشه. شاید اوایلش پاهات بگیره و بچسبه یه کم بازی کن خودت باهاش.
به مرور نگاه میکنه اطراف را و میفهمه کسی کاری بهش نداره و کار خودشو میکنه.
بچه ها غریبی میکنن.
مگه خود ما توی جمع ناشناس میریم جلو و سریع دوست میشیم.
ارتباط گیری بچه ها با هم تا جایی که میدونم سن های بیشتر از الانه.
۱۸ ماهگی سن خیلی پر تنشیه و بچه کلی جهش داره، به بچت سخت نگیر.
باهاش بازی کن، بخند، قصه بخون. و شعر و هرکاری دوس داره

ببر توی پارک، خانه بازی ،مغازه، پیاده روی، بذار آدمای متفاوت ببینه، اجتماعی بشه،دختر منم همینجوری بود اصلا نمیتونستم بمونم جایی انقدر که گریه میکرد ، ازبس این طرفو اونطرف بردمش که خیلی بهترشد

همیشه اینطوریه یعنی تو خونه که سه نفری یا بیشتر هستیدم اینطوریه؟

شاید همیشه تو خونه تنهایید حوصله ی شلوغی نداره پسر منم تقریبا اینجوره

ببرش خانه بازی خیلی کمک کنندس

شاید از قبل تو محیط های شلوغ نبردی یا جایی که بچه زیاد باشه تا بتونه ارتباط بگیره

دختر منم همینه