دخترم تو این سن از بعضیا میترسه و گریه میکنه همه هم‌منو مقصر میدونن‌ که زیاد نمیبرم بیرون بااینکه دوسه روز یبار میبرم‌خونه مادرشوهرم‌ک همه جمعن چیکارکنم

مامان دلنیادخترم اولش نمیترسیدبعدیه مدتی کسی نمیومدخونمون یه دفعه برادرشوهرم اومدهمه به بچه پریدن بچه ۴۰دقیقه جیغ میزدشوهرم گفت بیاببریمش دکترنشستم تواتاق ماساژش دادم قنداق کردم باهاش کلی حرف زدم تامنوشناخت اروم شدشیرخوردبعدنشونشون دادم خندیدبعدتحویلشون دادم تاالانم اگه یکی بیادبغض میکنه ولی کم کم داره عادت میکنه ببین اگه مهمون اومدبچه ات بغل کن باهاش حرف بزن بزاربقیه ازدورباهاش حرف بزنن هروقت دیدی خندیدبعدبغلش کنن واگه ازخواب بیدارشدنزارکسی جزتویاپدرش بیادباهاش حرف بزنه اول بزارتوراببینه احساس امنیت که کردبعدبچه من اینجوریه همین کاردارم انجام میدم هرکی بیادمیگم صبرکنیدمیترسه

دقیقا دختر من

همه هم که آماده دنباله مقصر کردن،مگه بچه 3ماهه باید هر روز بیرون باشه؟ 😕ولشون کن عزیزم اول که حسشون قویه و انرژی منفی رو میگیرن و اینکه الان دایره شناختش کمه و پیش خودت و تعداد کمی حس امنیت رو داره، من دخترم با اینکه تو بغل اکثریت میخنده و آرومه ولی بازم با چشاش دنباله من میگرده که بغلش کنم و دوست دارم تو محیط آروم باشه نه شلوغی

عزیزم شاید از اونایی که میترسه انرژی منفی دارن

من که اصلا اصلا هیچ جارو ندارم برم ببین بچه من چی میشه