۷ پاسخ

دختر که هیچ، پسرم رو هم نمبدم.

اصصصلا من حتی پسرم رو نمیدم دست کسی فقط داداشم و بابام در حد اینکه ببرنش تو ماشین بازی کنه چون خیلی دوست داره ماشینو.حتی تو خونه هم نمیزارم پیششون تنها باشه

بستگی به شرایط داره
مثلا پدر من طوری هست که پسرمو ببره پارک در حد نیم ساعت.
به بقیه اصلا همین نیم ساعت هم نمیدم.
دخترمو که حتی به پدرمم نمیدم

خیلی قشنگ بهونه میاوردم و نمیزاشتم بره
ارسین پسره نمیزارم پیش کسی جز مامان و خواهرم بمونه
دوبار مجبور شدم زنداداشم دو ساعت برام نگه داشت مجلس عزا بود
ب مامانت بگو تا کمکت کنه

نه بااین شرایط نمیزارم تنها کسی که بهش اعتماد کامل دارم مادرمه( اونم بیشتراز ۳ساعت تاحالا نزاشتم پیشش چون ظرفیتشو میدونم بعد ۳ساعت حوصلش سرمیره گوشی میده دست بچم) و شوهرم ومهد کودک به بقیه نمیتونم اعتمادکنم روم نمیشه واینا روبزارکنار هیچوقت درمورد سلامت بچه باکسی رودروایسی نکن یا اینکه زرنگ باش بچه رو که باپدرت میفرستی خودت تعیین کن مثلا بگو ۲ساعت ببرش خانه بازی اونجا امنتره خیالت راحتتره سروقت هم بهش زنگ بزن بگو بیاین

ن‌نمیزارم اگه من جای شما بودم

با برادرتون عزیزم نزارید البته با احترام
نمیدونم شاید اگه من بودم روم نمیشد با برادرم میزاشتم بره اما توصیه ام اینه نزارید بره

سوال های مرتبط

مامان دلوین وماهلین مامان دلوین وماهلین ۴ سالگی
سلام مامانا شما در طول چطور برنامه ریزی می کنید ؟؟آیا واسه خودتون وقت میزارید یا نه ؟؟مثلا در حده یه پیاده روی یا ورزش برید؟؟من مشغلم زیاده از صبح تا بعد ازظهر به کارهای خونه و ناهار و شام و بچه ها باید برسم بعد از ظهر در هفته دوبار باید ببرم گفتار درمانی و بعدشم تمرین با جوجه هام دوروز در هفته هم سر به خانواده هامون بزنیم ما بقی روز ها هم به خرید و کارهای بیرون از خونه و دکتر بردن و بچه ها یا هر کاره دیگه ای که داشته باشیم باید برسیم تازه خیلی وقتا روزهای فرد که بچه هامو می برم گفتار درمانی بعدش دوباره میریم به کارهای عقب موندمون می رسیم تا بیایم خونه ساعت ۸ شده کارهای بیرون از خونه هم من و شوهرم با هم انجام میدیم از خرید و هرچی که بگی خیلی دلم می خواد در روز یک ساعت برا خودم وقت بزارم مثلا برم یه پیاده روی جایی بادی به کلم بخوره ولی واقعا نمی تونم یه وقتایی نصف کارهامم می مونه چون تمرین کردن با بچه ها هم طاقت فرساست و خیلی وقتا لجباز میشن و همکاری نمی کنند الان اگه شما در شرایط من بودید چی کار می کردید ؟؟الویت اولتون بچه هاتون بود ؟،خصوصا بچه هایی مثل بچه های من که نیاز به درمان دارن ؟؟یا نه همش به فکر خودتون بودید؟