بعد تقریبا ۵ ماه دخترمو بردم بیرون برای پارک رفتیم ی خرده تاب سوار شد و پارک انقدر خلوت بود که یهو دیدم یه دونه از این پسرا که آشغال جمع میکنن پشتمون با فاصله وایساده دستش رو زیپ شلوارش بود سریع رومو برگردوندم و دختر رو تاب بود گفتم فقط بریم رفتیم بالای پارک چندتا خانم بودن وایسادیم اونجا تا اون مردک مریض بره بعد دوباره اومد دخترم دوتا سرسره سوار شد دیدیم از در ورودی پارک ی خانم دوتا سگ بدون قلاده با خودش اورد سگا چنان میدوییدن سمت ما دخترم زهره ترک شد منم خودم میترسیدم پسرم بغلم دخترم کنار میدویید و گریه میکرد فقط بردم به دخترم استرس و عذاب دادم اومدم کاشکی آدم‌نترسی بودم که بچم اینطور گریه نمیکرد هر چی فکر میکنم اصلا مادر خوبی نیستم شما جای من بودین چکار میکردین؟

کاش پسر منم از سگ میترسید حتی سگای بزرگ ببینه نزدیکشون میشه با لبخند میگه اسمش چیه مامان بوسش کنم؟😐

والاپسر من اصلا از سگ نمیترسه
اصلا ترس تو وجودش نیست و اینم اصلا خوب نیست ب نظرم
ولی کلا ادم ترسویی نیستم شب هم میرم بیرون شبا تنها میمونیم با پسرم وقتی شوهرم شیفته کلا از وقتی ازدواج کردم توی ماه 10شب تنها بودم

منم یه جووووری از یگ میترسم که حد نداره با اینکه بچه روستامو تو روستاهام پر سگه در کل یه چیز عادیه ولی نمیدووم چرا اینقد میترسم،

من خودم وقتی هواسرده اصلا پارک نمیرم چون خلوته میدونم از اینجور اتفاقا میفته

والا حق داشتی منم جات بودم میترسیدم