۸ پاسخ

من ۳تا بچه مدرسه ایی دارم تا الان سعی میکنم همه چیز خودم درست کنم سالم تر باشه هم بهتر بخورن
هر روز ساندویچ یک روز پنیرو خیار و کنجد، یک روز کتلت ، کوکو سیب زمینی ، پوره سیب زمینی ، کوکو سبزی ، سویا با رب درست میکنم تو همشون خیارشور میزارم ،
با کاغذ نایلون خود ساندویچ گرفتم مثل بیرونی ها میشه خیلی اشتیاق به خوردن پیدا میکنن
میوه یاسیب ،نارنگی باشه هم میبرن
هر هفته برای یک هفتشون یک بار یا کوکی ، کیک ، دونات ، پیراشکی کرمدار درست میکنم داخل ظرف غذاشون میزارم ۳ تا همه میخورن
یه موقع ها شده نتونستم درست کنم کیک بیرون میبرن میگن دوستشون نداریم سیر نمیشیم خودم درست میکنم سیر میشن

بنظرم تخم مرغ و بلدرچین نذار عزیزم ، نون پنیر و گردو ، نون پنیر و سبزی من رولت درست کردم یبار تو سوالاتم هست ، کیک خونگی و پنکیک ، نون خونگی شیرین اینا خوبه

الویه داخل نون ساندویچی و کره مربا با نون تست و کوکو سیب زمینی و سیب زمینی سرخ کرده و کوکو سبزی و کیک خونگی و با میوه و کیک و شیر اگر دوست داره و ماست چکیده موسیر

پسته بده ببره وموز یا اسنک درست کن ساندویچ برگر یا کباب تابه یاکالباس چیزی سمبوسه لقمه ای بزار براش

من گوشت مرغ یابوغلمون سرخ میکنم باپیازوادویه یکمم رب میزنم براش لقمه درس میکنم .بیسکوییت میبره .کیک میبره میوه هم فقط نارنگی اگ باشه میبره.کیک اگ خودم بپزم خیلی دوس داره میبره

نمیخورن
من دخترم کلاس ششم
میزارم نمخوره نصفه میاره یا
☹️

منم یبار بهش گفتم من دیدم خوراکیتو دادی به دوستت اولش حاشا کرد بعد گفت آره
نمیخورن میدن اینو اون

منم هیچی نمیخوره فقط فرنچ تست دوس داره اونو میزارم دیگه

سوال های مرتبط

مامان 😍ستیلاوسلما😍 مامان 😍ستیلاوسلما😍 ۵ سالگی
✅ زمانی که فرزندانمان کوچک اند، نسبت به رفتار های اشتباه آنها صبرمان بیشتر است و در کنار خنده هایش، اشک هایش را هم تاب می آوریم،
در کنار تمیزی و عطر و بویش، کثیفی و بوی تعفن کهنه یا پوشکش را تحمل می کنیم و در کنار سلامت و شادابی اش، بر بیماری و ناخوشی او صبر می نماییم و...

🔹اما وقتی بزرگ تر می شود، به جای اینکه صبرمان بیشتر شود برعکس اندک میشود و دیگر آن ها را بر نمی تابیم.
وقتی مرتکب اشتباه می شوند با تندی به آن ها می تازیم و سرزنش و توبیخشان می کنیم، در حالی که وقتی کوچک بودند و روی لباسمان خرابکاری می کردند در عین ناراحتی می خندیدیم و بعد از تمیز کردنش، لپش را محکم بوسیده و نوازشش می کردیم.

🔸چرا با بزرگ شدن آن ها صبر ما کمتر می شود؟ علت آن است که وقتی کوچک اند تقریبا همه ی اشتباهات آن ها را غیر عمد و سهوی می دانیم و مقصر قلمدادشان نمی کنیم، ولی از سنی که زبان باز می کنند کم کم بیشتر اشتباهاتشان را عمدی و اختیاری می دانیم و زمانی که به نوجوانی می رسند، تمام رفتار هایشان را برنامه ریزی شده و عمدی تلقی میکنیم و بر آن ها برچسب توطئه گر و حیله گر می زنیم.
خطای ما در این است که رشد عقل را در فرزندانمان دلیل بر این می دانیم که آن ها نباید خطایی مرتکب شوند و مانند فرشته ها پاک و بی عیب باشند

🧡 @maadar_khoob