شاید شما هم تو این موقعیت قرار گرفته باشید.
رفتار صحبح اینجور مواقع چیه؟
یک بچه امد خونه مادرم ۳ ساله. میخواست با فرهام توپ بازی کنع. فرهام دوست نداشت پسره به توپ و خودش دست بزنه. توپ زد زیر بغلش وایساد . پسره چند بار سعی کرد توپ رو از دستش بقاپه.
رفتار مامان بچهه: همینجور وایسادت بود نگاه میکرد بچشو جمع نمیکرد .
واکنش،من: به پس ه گفتم فرهام دوست نداره کسی به خودش و توپشدست بزنه . باز سعی میکرد بیاد جلو با یه اسباب بازی دیگه پسر رو مشغول کردم.
احساس میکنم نباید طرف پسرت میرفتم حتی برای دادن یه اسباب بازی دیگه
حالا مامانم این وسط خی میگفت فرهام توپت رو بده با هم بازی کنید.
معلوم نیست طرف کیه.
نظرتون رو بگید

ببین این حق بچته که خودش انتخاب کنه با بچه ای بازی کنه یا نه اسباب بازی بده بهش یا نه

اما متاسفانه بزرگ تر های ما فکر میکنن اون لحظه اگه بچه دوست نداره با بچه ای دیگه بازی کنه باید هرطور شده با تشویق و. حتی گاهی تهدید که اگه باهاش بازی نکنی توپتو میگیریم ازت یا هرچی بچه رو مجبور میکنن با طرف بازی کنه که این اصلا و ابدا درست نیست

و. متاسفانه هروقت دخترم دوست نداره اسباب بازیشو. بده به دوستش بقیه برچسب خسیس یا بداخلاق روش میزنن که البته اصلا برام مهم نیست میزارم کار خودشو. بکنه

من تا وقتی بچه ها به همدیگه آسیب نرسونن، تو اینجور مواقع کاریشون ندارم

کارت درست بوده عزیزم چون مامانش که خب گاو بوده
اگه چیزه دیگه ای بهش نمیدادی هی میومد پسرتو اذیت میکرد

کارت درسته چون بچه ها اکثرا همین جورین دختر منم همینه ونباید مجبورکردکه وسایلشون بدن چون روی وسایلش حس مالکیت دارن ودوست ندارن ازدست بدنش حالا مامانت یه چیزی گفته به دل نگیر میخ استه اون طرف ناراحت نشه